2 – 3 minuten

0 reacties

Mijn keuze om te gaan studeren vloeide voort uit enerzijds een honger naar kennis en anderzijds een onvrede over hoe er binnen de GGZ naar mensen en hun klachten werd gekeken. Ik ervaarde de GGZ en de mensvisie van waaruit zij hun behandelingen gestalte geven, steeds vaker als ontoereikend en beknottend. Ik zocht naar andere perspectieven, maar die had ik niet voor handen.

Na een jaar religiewetenschappen maakte ik de overstap naar de premaster Zorg, Ethiek en Beleid. Ik zocht naar verbinding tussen studie en praktijk.  Een schot in de roos. De opleiding geeft alle ruimte voor kritische reflectie en het heeft me, zowel persoonlijk als professioneel, ontzettend doen groeien. Kritisch was ik altijd al, zit in de genen, maar de opleiding heeft me fundamenten en woorden gegeven om hier op een professionele manier vorm aan te geven.

Verontrustend was het op sommige momenten ook. Ik werk de laatste jaren als projectleider binnen de preventieve tak van de GGZ. Door de opleiding ontwikkelde ik een visie op mens, maatschappij en zorg die soms haaks stond op het actuele beleid binnen de GGZ. Daar heb ik wel mee geworsteld. Door de studie kon ik zien hoe rijk een dergelijke worsteling is, want het werkveld staat bol van paradoxale krachten. Het is de kunst om juist die ogenschijnlijke tegenstellingen mee te nemen in het denken over wat goede zorg betekent. Maar makkelijk is het niet.

Ik heb groter leren denken, leren kijken vanuit andere perspectieven. Het maatschappelijke vlak en hoe een zorginstelling zich hiertoe verhoudt, fascineert me mateloos. De complexiteit druipt er van af en het is die uitdaging die ik wil aangaan. Ik wil het begrijpen. Temidden van alle chaos blijft de vraag overeind: hoe zorgen wij goed voor elkaar, voor onszelf, voor mensen die het zelf niet kunnen? Wat zijn rechtvaardige keuzes daarin? Hoe zijn we aan elkaar verbonden? Wie heeft welke verantwoordelijkheid en wat behelst deze verantwoordelijkheid eigenlijk?

Ik heb veel gekregen dus, door deze studie. Tijd om dingen terug te geven. Zorgethisch denken maakt de zorg beter, dat is mijn overtuiging. Daar wil graag mijn steentje aan bijdragen.

Jannemeis van Berkel.

Een artikel van


0 reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *