In de rubriek Zo! Zorg! stellen we telkens drie vragen aan mensen die werkzaam zijn in de zorg. Ditmaal worden de vragen beantwoord door Peter Rouw. Hij is onlangs afgestudeerd als basisarts en werkt nu als arts-assistent bij de psychiatrie.
1. Welk moment van zorg verlenen is je het meest bijgebleven en wat maakte dat moment zo bijzonder?
Tijdens het co-schap interne geneeskunde werd een vrouw binnengebracht met een hartinfarct die gereanimeerd moest worden. Binnen de kortste keren was er een hectische bedrijvigheid van zo’n tien tot twaalf mensen, waarbij iedereen een plaats had en een bepaalde taak vervulde. Een iemand nam de leiding en gaf instructies die onmiddelijk door iedereen opgevolgd werden. Met z’n allen werd er hard gewerkt om de reanimatie te laten slagen. Ondanks dat het uiteindelijk niet gelukt is om de vrouw te reanimeren, is dit moment me bijgebleven omdat het laat zien dat je zorgen niet in je eentje doet, maar als team.
2. Wat heeft je vooral gevormd tot de zorgverlener die je nu bent en waarom?
Ik denk dat hierbij twee dingen een rol spelen: enerzijds de enthusiaste begeleiders die voor mij een voorbeeld vormen door hun betrokkenheid bij en inzet voor de patient, die ze altijd ook als mens zien en niet slechts als zieke. Anderzijds de momenten van feedback, van deze begeleiders, maar ook van patienten zelf, die door hun kritische opmerkingen helpen om mij scherp te houden.
3. Wat is zorg voor jou?
Ik vindt dat zorg inhoudt dat men de mensen in hun waarde laat en indien mogelijk de verantwoordelijkheid voor zorg bij de patient zelf legt. De meeste mensen zijn goed zelf in staat te beslissen welke zorg zij willen hebben. Mijn taak is om de mensen in hun keuzes voor te lichten en hun indien mogelijk hierin te ondersteunen.
0 reacties