Ziek

Ooit had ik een gesprekje met één van mijn kinderen (toen zes jaar) over wat nu ziek zijn was. Eén van haar klasgenootjes was namelijk ziek thuisgebleven en op mijn vraag wat er aan de hand was kwam het antwoord: gewoon, ziek. Aangezien ik na 30 jaar meedraaien in de gezondheidszorg nog steeds niet wist wat ziek was, greep ik mijn kans.

“Wat is dan ziek”, vroeg ik haar.
“Nou, dat je bloed hebt of dood gaat”, was het eenvoudige antwoord. Maar had het klasgenootje dan gebloed of ging het dood? Nee, dat bleek inderdaad niet het geval en bij nader inzien zou dat kind dan ook wel niet zo ziek zijn en waarschijnlijk morgen weer op school.

Er kwam een vraag mijn kant op. Waarom ik niet wist wat ziek was, ik was immers dokter en ik zag elke dag zieke mensen. Ik twijfelde, zou ik haar mijn waarheid vertellen? Ik besloot haar wat te prikkelen en vertrouwde haar toe dat er drie vormen van ziektes waren. Er waren mensen die zich ziek voelden, mensen die een ziekte hadden en mensen die ziek waren. Ik wachtte even maar zag geen ongemak dus ging ik door. Ik vertelde dat ik altijd in de war raakte omdat die drie soorten ook tegelijk konden bestaan. Er waren namelijk mensen die een ziekte hadden maar zich niet ziek voelden ook al wisten ze dat ze dood gingen. En er waren mensen die zich ziek voelden maar geen ziekte hadden. Die gingen zeker nog niet dood al dachten ze dat zelf wel. Mensen die zich ziek voelden omdat ze een ziekte hadden waren echt ziek. De meesten daarvan bloedden niet en gingen net zoals mensen die geen ziekte hadden gewoon dood.

Ik vond het zo wel genoeg. Eén vraag kreeg ik nog te verwerken. Hoe wist je dat je écht ziek was? Ik mompelde dat je daarvoor naar de dokter moest en snapte opeens niet meer wat mijn vak inhield.