Dit boek, zo zegt Kroonenberg, is voor alle mantelzorgers, verpleegkundigen en verzorgers die in windkracht 10 proberen overeind te blijven. Op één van de eerste pagina’s vraagt ze zichzelf af of het gemakkelijker of moeilijker is om iemand bij te staan van wie je veel houdt? Om een antwoord te vinden op deze vraag tekende ze verhalen op van mantelzorgers die ze interviewde of die reageerden op haar oproep via twitter en facebook.
In het boek brengt ze betrekkingen in beeld tussen de oudere en zijn of haar volwassen kinderen. Deze betrekkingen blijven niet altijd hetzelfde, omdat mensen veranderen als ze ouder worden en dat leidt tot zorgrelaties die prettig of moeizaam verlopen .
Wedstrijd in zorgzaamheid
Regelmatig hoorde Kroonenberg dat (de volwassen) kinderen in de zorgrelatie pas ontdekten wie hun ouders eigenlijk waren. Ze proberen vaak uit alle macht het goede te doen voor vader of moeder of zijn vanwege de relatie juist blij dat ze de zorg uit handen kunnen geven. Emoties als liefde, wanhoop, blijheid, boosheid, verdriet en schuldgevoel; ze komen allemaal langs in de complexiteit van de zorgrelatie tussen ouders en kinderen.
Ook tussen kinderen gebeurt van alles als er voor (één van) de ouder(s) gezorgd moet gaan worden en bijvoorbeeld de één geen zorgtaken op zich wil nemen en de ander wel. Onderlinge relaties kunnen in een ander licht komen te staan.
Kroonenberg beschrijft hoe twee zussen een wedstrijd in zorgzaamheid begonnen toen moeder ging sukkelen en boos werden op hun broer toen die daarin niet mee wilde doen. Ook komen er draken en krokodillen, al dan niet uit het verleden, tevoorschijn wanneer men dicht op elkaars huid komt.
Belang van relaties
Wat uitermate duidelijk wordt is dat wel of geen tijd hebben maar een kleine factor is als het gaat om de mate waarin mantelzorgers de zorg voor hun ouder(s) kunnen vol- en uithouden. Onderlinge relaties, tussen ouder en kind en tussen kinderen spelen daarbij een veel grotere rol. Een eenvoudig en eenduidig antwoord op de vraag of het gemakkelijker of moeilijker is iemand bij te staan van wie je veel houdt, die Kroonenberg aan het begin stelde is daarbij niet te geven.
Naast het toegankelijk maken van deze verhalen geeft de schrijfster ook een inkijkje in hoe het in verpleeghuizen toe gaat, waarbij ze overigens terecht verwijst naar een publicatie van Anne-Mei The, die hier uitgebreid onderzoek naar deed. Ze sprak met zorgprofessionals en liep mee in een verpleeghuis. Het boekje wordt nog actueler, doordat het ook oog heeft voor de politieke keuzes die gemaakt zijn met betrekking tot de ouderenzorg en de consequenties die die keuzes hebben voor mantelzorgers en professionals.
Herkenning
Een lezenswaardig boekje, dat mantelzorgers een hart onder de riem wil steken en door de toonzetting ook enige luchtigheid geeft aan het spreken over een vaak zware opgave. Het kan je doen glimlachen om situaties die je herkent en die je doen beseffen dat je niet de enige bent die soms met de handen in het haar zit. Dat relativeert niet, maar verzacht wellicht.
Kroonenberg, Y. (2014). Wees blij dat je ze nog hebt. Uitgeverij Atlas Contact: Amsterdam/Antwerpen.
0 reacties