‘Wat ziet u bleek’, zegt mijn arts. ‘Gaat het wel goed? Mag ik het eigenlijk wel vragen?’, gaat hij door, terwijl hij mij gericht aankijkt van achter zijn bureau.
‘Ik ben gisteren aangereden door een vrachtwagen’, steek ik van wal. ‘Ik zat in zijn dode hoek. Hij katapulteerde mijn autootje over drie banen heen en ik stond stil met mijn neus richting het tegemoetkomend verkeer.’
Het is net alsof ik het ongeluk weer beleef als ik verder vertel: ‘Er reden allemaal auto’s op mij af en ik kon er niet uit, en ik dacht: ‘Nu ga ik verdomme dood voordat ik de uitslag van de scan heb.’ Ik lach hardop maar eigenlijk lach ik niet.
Gespannen kijk ik mijn arts aan. Hij knikt en zegt snel: ‘De uitslag is goed. Geen andere gezwellen. Het bloed is stabiel. Er is nu geen reden om u verder zorgen te maken.’
Opluchting
Dan loop ik leeg van opluchting: ‘Het is wel veel’, zeg ik. ‘Mijn relatie is verbroken juist nu ik steun nodig heb. Het was toen ook zo met Bert. Wel veel extremer natuurlijk, Bert ging dood toen ik zo ziek was. Maar ook nu bleef ik alleen in mijn onzekerheid over mijn gezondheid. En verdriet haakt aan verdriet.’
Mijn arts knikt: ‘Wat dat betreft krijgt u het wel voor de kiezen.’ Het verdriet en de angst staan in mijn hoofd geparkeerd en de opluchting blijft door mijn lijf pulseren. ‘I’m still standing’, zeg ik. Zolang het lichaam doorgaat, ga ik ook wel door.’ Hij luistert aandachtig en knikt. ‘Ik noem het “veerbaarheid” ‘, ga ik door. Ik ben af en toe verbaasd over mijn veerkracht en ook over mijn weerbaarheid.’ Mijn arts vult aan: ‘En u heeft beide nodig.’
Als ik de behandelkamer uitloop zie ik mijn wachtende vriendin. ‘Het is goed’, zeg ik. ‘Yes!’ zegt zij blij en vervolgt: ‘Laten we even een kop thee drinken.’ Nog trillend op mijn benen stem ik in.
Op zijn kop
In een flits kan je leven op de kop staan. En soms kun je er ook niets aan doen. Een nare ziekte, een auto-ongeluk. En stapel daar een verbroken relatie bovenop.
Het is soms veel.
Maar ook dan, juist dan, probeer ik te kijken naar waar ik wel regie kan pakken. En naar wat er wel mooi is. Bijvoorbeeld mijn arts die eerst vanuit zijn mens-zijn reageerde en mijn vriendin die met mij meeging naar de afspraak. Je kunt kijken naar wat er niet is, maar het is meer helpend om te kijken naar wat er wel is.
Want in elk diep donker krocht, schijnt (bijna) altijd een ietsepietsie licht.
1 reactie
Toon
Dag Swanny
Wat een heftige periode en wat een krachtig persoon ben je. Wat kan een mens toch veel meemaken waar je doorheen moet. Heel veel sterkte, kracht en liefde gewenst❤️👍