Tijdloze schoonheid in de paskamer

De paskamer heeft voor veel vrouwen een drempel. Want ontkleed, al dan niet gedeeltelijk, valt er niets meer te verhullen. Geen exclusief mantelpak, sportieve set of nonchalante tuinbroek om aan te geven wie jij bent, wilt zijn of geweest bent. Iedere vrouw ervaart haar lichaam anders. Sommige vrouwen kijken in de spiegel en zien hun lichaam daarin als object en niet als onderdeel van hun zijn. ‘Héb ik een lichaam, of bén ik een lichaam?” ((Slatman, J. (2008). Vreemd lichaam. Over medisch ingrijpen en persoonlijke identiteit. Amsterdam: Ambo. ))

De ethiek van het wassen en de rol van lichamelijkheid in het zorgen, is door zorgethici eerder voorgedragen, zoals Annelies van Heijst. Hierin zie ik een overlapping met het aanmeten van nieuwe ondermode: tijdens een wasbeurt kan je geconfronteerd worden met het verlies van de autonomie, en bij het aanmeten van nieuwe ondermode kan dit ook het geval zijn. In de paskamer van de lingeriezaak is een mens ook kwetsbaar en is vertrouwelijkheid uiterst belangrijk.

Er kan sprake zijn van het verlies van autonomie, omdat het aan- en uitkleden niet zelfstandig meer gaat. Het beeld in de spiegel kan confronterend zijn, omdat het lichaam veranderd is na een borstverwijdering of omdat het uiterlijk niet naar wens is. Er zijn klachten die er voorheen niet waren. De beugels prikken en de banden snijden of zakken, de huid is gevoeliger dan deze ooit geweest is. Woorden als ‘anders’, ‘veranderd’, ‘te oud’, ‘te dik’, ‘te dun’, ‘onaantrekkelijk’, en ‘lomp’ komen voorbij. Beelden en blikken van ergernis, teleurstelling en onzekerheid ook. Het accepteren van een veranderend lichaam valt zwaar en heeft soms vervreemding van het lichaam tot gevolg.

Het lichaam is echter onderdeel van jou en het mag in mijn ogen niet gedoemd worden tot vreemd of lastig object. Jouw lichaam heeft je gebracht naar waar je ooit was en naar wie je nu bent, het heeft tevens jouw levenservaringen deels bepaald. Het veranderende lichaam voldoet minder aan een ideaal- en modebeeld. Kan men zich hierin berusten, dan is er plaats voor de acceptatie van het veranderende lichaam en nieuwe zelfverzekerdheid en levenslust.

Er is schoonheid te vinden in iedere vrouw en ook in ieder lichaam. Maar in de paskamer zie ik wel dat schoonheid voornamelijk niet gevonden wordt in een heersend modebeeld en het bijbehorende uiterlijk, maar in de bovengenoemde zelfverzekerdheid en de levenslust. Stralende ogen en trots, bij de blikken van het kant rustend op het lichaam. En wat word je soms verrast. Krijg je toegefluisterd dat er een nieuw liefje is en daarin onverwachts en opnieuw het geluk gevonden is.

Afbeelding: The Metropolitan Museum of Art Museum, New York. Woman before a Mirror, Henri de Toulouse-Lautrec, 1897.

[widget id=”footnotes_widget-2″]

[bol_product_links block_id=”bol_5b0b2299a352c_selected-products” products=”1001004005697114,9200000026519724″ name=”Jenny Slatman” sub_id=”Vreemd Lichaam” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”590″ cols=”2″ show_bol_logo=”0″ show_price=”1″ show_rating=”0″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”0″ admin_preview=”1″]