In dit derde deel van de reeks over Luna wordt een zorgethische beschouwing gegeven, waaruit naar voren komt dat, vanuit zorgethisch perspectief gezien, de artsen tekort geschoten zijn in het verlenen van goede zorg aan Chris, Marloes en Luna.
Chris en Marloes legden in het wiegje van hun dochter Luna geen rozig baby’tje maar een urn. Voor hen is niet alleen haar onnodige dood onverteerbaar, maar ook de halsstarrigheid waarmee het ziekenhuis ontkent…
In het wiegje van Luna lag twee weken na haar geboorte geen rozig baby’tje, maar een urn. Voor haar ouders Chris en Marloes is niet alleen haar onnodige dood onverteerbaar, maar ook de halsstarrigheid waarmee…
