Patiënten hebben in principe het beste met dokters voor.
Ze komen met klachten die voor een dokter te begrijpen zijn, ze snappen dat een dokter de dood wel wat kan uitstellen maar niet kan voorkomen en ze volgen de adviezen of behandeling die de dokter hun voorschrijft. Eigenlijk heel wonderlijk, maar het geven en nemen tussen dokter en patiënt sluit bijna naadloos op elkaar aan en dat komt voor een groot deel door de rol die patiënten aannemen.
De patiënten in Nederland doen het over het algemeen erg goed is mijn ervaring en dat mag ook wel eens gezegd. En dat zonder kwaliteitscriteria!
Maar er zijn patiënten die het minder goed voor hebben met de dokter. Dat zijn patiënten die menen recht te hebben op ongeluk en aangezien de dokter voor deze groep niet heeft gestudeerd, loopt het contact met hen niet altijd optimaal. Recht op ongeluk betekent recht op een zodanige benadering van de arts dat niet gezondheid of geluk wordt nagestreefd, maar dat de huidige stand van malaise en ongemak in stand wordt gehouden.
Voor de meesten is dat erg oninvoelbaar maar er zijn nu eenmaal patiënten die niets liever wensen dat alles blijft zoals het is. Ze blijven bijvoorbeeld drinken of roken of veel eten. Dokters kunnen dan nog wel eens boos op hun worden maar dat werkt alleen maar averechts. Patiënten voelen zich dan nog meer in de steek gelaten en gaan nog meer drinken, roken of eten.
Aangezien de groep die recht heeft op ongeluk dat recht niet zal opgeven zit er voor de dokters niets anders op dan dit recht te erkennen. Dat heeft niets met onverschilligheid te maken maar met respect. Dat niet iedereen het beste voor heeft met dokters wil niet zeggen dat ze geen recht hebben op een passende behandeling
Peter Leusink, huisarts
1 reactie
E.P.Veening
Wat mij betreft betekent het ‘recht op ongeluk’ helemaal geen ‘plicht tot erkenning’, tenzij die erkenning niet meer is dan: “ja, dat recht hebt u, maar dan moet u niet bij mij zijn.”
Ik denk dat de redenering “Recht op ongeluk betekent recht op een zodanige benadering van de arts dat niet gezondheid of geluk wordt nagestreefd, maar dat de huidige stand van malaise en ongemak in stand wordt gehouden” dan ook geen stand houdt. Ieder mens heeft bijvoorbeeld best recht op geluk, maar niemand heeft de plicht om daarvoor te zorgen. Tussen rechten en plichten is geen symmetrie.
Maar dat neemt niet weg dat mensen alle recht hebben om af te zien van de voor artsen professioneel verplichte zorg…
Lastig.