2 – 3 minuten

0 reacties

Tijdens zijn werk aan de Universiteit van Tilburg of eerder TFT, en ook nu, na zijn pensionering, wordt Arthur Polspoel vaak uitgenodigd om in Vlaanderen cursussen of lezingen te verzorgen voor vrijwilligers en professionals in de palliatieve zorg. Enkele waarnemingen.

“De palliatieve zorg in Vlaanderen is in de jaren ‘90 sterk op gang gekomen. Belangrijke initiatiefnemers waren mevr. Custermans die in 1990 de federatie palliatieve zorg heeft opgericht en Zr.Dr. Leontine, directrice van het Sint Jansziekenhuis in Brussel, die in hetzelfde jaar de eerste residentiële palliatieve eenheid in haar ziekenhuis oprichtte naar Engels model. Zr. Leontine ontving in 2003 een hoge Koninklijke onderscheiding die in de pers veel aandacht kreeg, waardoor de palliatieve zorg veel aandacht kreeg en ook een politiek onderwerp werd. Daardoor kwamen voor de palliatieve zorg ruimschoots geld en andere middelen beschikbaar.

Deze geschiedenis heeft naar mijn mening de richting van de palliatieve zorg in Vlaanderen sterk bepaald. Palliatieve zorg is misschien wel mede door de ontstaansgeschiedenis sterk verbonden aan ziekenhuizen en rusthuizen. Palliatieve supportteams in de instellingen ondersteunen niet alleen de palliatieve units, maar ze adviseren ook medewerkers op andere afdelingen. Vlaanderen kent daarnaast talrijke palliatieve thuiszorgequipes verbonden aan de netwerken van thuiszorg. In 1995 werden bovendien 15 Vlaamse netwerken opgericht, elk met een palliatieve ondersteuningsequipe. Veel aandacht is er ook voor vorming en scholing. Diverse hogescholen voor verpleegkunde kennen opleidingstrajecten voor werkers in de palliatieve zorg.

De geschetste ontwikkeling kent echter ook een aantal beperkingen. De palliatieve zorg wordt uitbesteed aan, weliswaar gespecialiseerde, eenheden in de ziekenhuizen, rusthuizen of in de thuiszorg, maar valt daardoor ook automatisch onder de regelgeving van die instellingen. Die regelgeving lijkt soms een belemmering te zijn voor de spontaniteit, en creativiteit. Het creëren van een bijna-thuissituatie waar in de palliatieve zorg zo vaak naar verwezen wordt, is op die manier soms minder haalbaar. De plaats van de vrijwilligers is onduidelijker, hun taak is beperkt. Dat geldt niet voor hun werk in de hospices maar het valt juist op dat Vlaanderen verhoudingsgewijs veel minder hospices of bijna-thuis-huizen kent dan Nederland.”

Door drs. Arthur Polspoel

[bol_product_links block_id=”bol_5bb89cf904ab2_selected-products” products=”1001004002104491,1001004001977474″ name=”Polspoel ” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”590″ cols=”2″ show_bol_logo=”0″ show_price=”1″ show_rating=”0″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]

Een artikel van


0 reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *