Sinds enkele jaren zijn er in verschillende regio’s LOK-poliklinieken. Deze houden zich bezig met Lichamelijk Onverklaarde Klachten. De poliklinieken zijn opgericht omdat kennelijk huisarts en patiënt er niet meer samen uitkwamen. “Er moet wat zijn dokter!”, zei de angstige man dan voor de zoveelste keer. “Maar de specialisten kunnen niets vinden!”, zei de huisarts die met de patiënt naar de oorzaken bleef zoeken dan vertwijfeld.
Buikpijn, rugpijn, nekpijn, vermoeidheid en duizeligheid. In negentig procent van de gevallen niet verklaarbaar en gelukkig hoeft dat ook meestal niet. De meeste klachten gaan vanzelf over of zijn verholpen door een korte behandeling. Daar waar de klachten langer dan 3 maanden duren, ze zijn inmiddels chronisch, heeft behandelen van de oorzaak vaak geen zin meer. De oorzaak is namelijk onbekend en het zijn de gevolgen van de klacht die maken dat de klachten er nog zijn. Bed- en stoelrust en niet langer deelnemen aan sociaal en werkzaam leven houden de genezing van de patiënt tegen. De chronische patiënt die rust en thuis zit wordt depressief, moe en verstijfd. Het zijn de gevolgen van chronische klachten die behandeld moeten worden. Dat is wat er op een LOK-poli gebeurd.
Vroeger verwees de huisarts naar een psycholoog of maatschappelijk werker, maar ja, de tussen-de-oren-oorzaak verkoopt ook niet goed. Een echte poli bekt veel beter en daar kun je nog eens mee aankomen op verjaardagsfeestjes. Overigens wordt door deze LOK-poli de oorzaak dat het zover heeft moeten komen niet aangepakt. LOK-poli’s zouden namelijk de huisarts moeten behandelen en niet de patiënt. Een LOK-poli maakt huisartsen lui: gewoon wachten tot klachten niet meer lichamelijk te verklaren zijn en doorsturen maar, handig zo’n poli! Een eenmaal goed behandelde huisarts levert veel minder patiënten voor de LOK-poli op. Een huisarts die naar gevolgen in plaats van oorzaken kijkt is effectiever en goedkoper. Een LOK-poli die naar de oorzaken kijkt ook.
0 reacties