Dacht ik met 26 jaar doktertje spelen wel zo’n beetje alles te hebben gezien komt er toch weer wat nieuws voorbij. Twee voorbeelden dat het anders kan, twee voorbeelden van mensen die iets voor elkaar krijgen omdat ze er in geloven.
Ergens in Gouda wonen demente ouderen bij elkaar in een flat. Zonder de protocollen van een zorginstelling en zonder de pasjes die de tijd moeten scannen als verpleegkundigen de deur van een kamer in en uit gaan. Ze hebben een bakker, een huisarts en een aantal verzorgende die liefdevol de dag met hen besteden.
Er is een grote algemene ruimte en het meest riant is het dakterras. Ik mocht eens aanschuiven tijdens de koffie en de beoogde visite was daarna niet meer noodzakelijk. Acht 80-plussers die waren vergeten waarom ze daar zaten in de zon. Zomaar met elkaar in gesprek. Alle zinnen in correct Nederlands, maar zonder enige samenhang. Ieder liet de ander uitpraten, maar geluisterd werd er niet. Ze genoten, ik genoot.
Ergens in Gouda wonen ook gezinnen samen met hun demente ouder van ver over de 80. Meestal van Marokkaanse afkomst. Zij die anders zijn dan wij. Zeggen we. Ook zonder protocollen en zonder pasjes. Met bakker, huisarts en vol toewijding. Correct Nederlands, nee dat niet. Vergeten zijn ze, de woorden die nodig waren om in hun nieuwe land te overleven. Resteert slechts de zorg van hun familie die liefdevol de dag met hen besteden.
0 reacties