Soms zijn boeken zo goed dat je ze niet weg kunt leggen. Heel soms zijn boeken zo goed, dat je ze steeds weg móet leggen. Dat had ik bij het lezen van ‘Gestameld Liedboek’ van Erwin Mortier. Ik was gewaarschuwd: velen hadden al gezegd te huilen door dit boek. Dat soort reacties, ‘het beste boek’, ‘opvolger van ‘Hersenschimmen’’, etc. schrikt me meestal af, maakt me wantrouwig. Een collega drong aan: lees! En ik las. Of beter: ik las en legde weg. Las en legde weer weg. De beelden zijn soms te machtig. Ook las ik voor, om samen geraakt te worden en te delen. Rake woorden, prachtige beelden, die de lezer in het hart treffen.
Zelden zo’n mooi boek gelezen. Mooi is misschien een raar woord voor een boek dat gaat over ontluisterende aftakeling van een moeder. Mortier noemt het ‘de trage dood die zich thuis aan het afspelen is’. Het is een schrijnend eervol monument voor zijn moeder, vol liefde, maar ook ondraaglijk pijnlijk, zonder ergens sentimenteel te worden. Zorgethisch interessant, omdat het laat zien dat elke mens een verhaal is, dat identiteit samenhangt met wat iemand tot zijn eigen verhaal maakt. De identiteit van de moeder is verdwenen als ze haar taal is verloren. Het enige wat overblijft is het verhaal wat haar geliefden over haar vertellen. En zo leeft ze, herleeft ze in het verhaal van haar zoon, terwijl ze zelf ‘verbrokkelt’.
Erwin Mortier
Een boek om te hebben, te lezen, te herlezen en te delen – als uw omgeving het hebben kan.
Erwin Mortier – Gestameld Liedboek, 2011. ISBN: 9789023464099
0 reacties