‘Als we ziekte beschouwen als een proces dat ergens begint met vage signalen en subtiele symptomen, dan eindigt dat in het slechtste geval met ernstige ziekte en dood’. Wanneer we ons kunnen richten op deze symptomen, boodschappers van verstoring van de balans die we gezondheid noemen, dan kunnen ingrepen ook subtiel zijn. Subtiel maar krachtig. Dat stelt de in 2005 overleden huisarts en alternatief genezer Ton van Gelder in zijn verzamelde columns over gezondheid, ziekte en geneeskunst.
Hij maakt zich druk over het toenemende medicijngebruik, over wet- en regelgeving en pleit ervoor een klacht of symptoom niet meteen te verwerpen of willen bestrijden maar onderliggende zaken opsporen en daar op een juiste manier aandacht aan schenken. Waar de zorgethiek de relatie tussen zorgverlener en zorgvrager op de eerste plaats stelt, spreekt hij zijn zorg uit over de uitholling van het huisartsenvak omdat alles snel en via de computer moet gaan en omdat er gewerkt moet worden met het protocollenboek, dat sterk leunt op het evidence based medicine model. In 9 van de 10 gevallen moet een huisarts een specifiek medicijn voorschrijven bij een bepaalde klacht en er is geen ruimte voor aanvullende adviezen. Door dit dwingend keurslijf komt de relatie tussen huisarts en patiënt onder druk te staan.
Krachtenveld van het Nederlandse zorgstelsel in kaart gebracht vanuit het perspectief van de huisarts met de focus op de menselijke maat, preventie en aandacht voor milde therapieën.
Ton van Gelder – De kunst van het genezen. Schors V.O.F. 2011. [ISBN 9789063789251]
0 reacties