Volgens de WHO-definitie (2002) is kwaliteit van leven het centrale doel van de palliatieve zorg. Daarmee is het ook een belangrijke uitkomstmaat geworden die onder meer door middel van vragenlijsten nagestreefd wordt.
In deze bijdrage stellen de auteurs kritische vragen bij deze ontwikkeling. Hoewel kwaliteit van leven als horizon van goede zorg een belangrijk onderdeel van palliatieve zorg is, moet de schijn van wetenschappelijke objectivering van dit begrip vermeden worden. Daarbij is meer aandacht voor ‘menselijkheid’, ‘betekenis’ en ‘de dood’ een essentiële aanvulling op de huidige praktijk van palliatieve zorg.
“Kwaliteit van Leven is het centrale doel van palliatieve zorg. Daarmee is het tevens een belangrijke uitkomstmaat voor de palliatieve zorg. Toch is onduidelijk waar Kwaliteit van Leven nu precies naar verwijst. In dit artikel verhelderen we het concept Kwaliteit van Leven in de palliatieve zorg aan de hand van een filosofische analyse.
We bespreken Randall en Downie’s kritiek op het gebruik van Kwaliteit van Leven als doel en als uitkomstmaat van palliatieve zorg. Vervolgens gaan we in op het door hen geschetste alternatief en zetten daar onze eigen visies tegenover. Door deze visies vervolgens op elkaar te betrekken, laten we zien dat meer aandacht voor ‘menselijkheid’, ‘betekenis’ en ‘de dood’ een essentiële aanvulling is op de huidige praktijk van de palliatieve zorg.”
Dit artikel van Leget en Ettema verscheen in het Tijdschrift voor Gezondheidszorg en Ethiek (2014; 3).
[button link=”https://www.zorgethiek.nu/wp-content/uploads/2014/11/TGE_2014_3_Ettema_Leget.pdf” window=”yes” bg_color=”#003566″]Kwaliteit van leven in de palliatieve zorg [pdf][/button]
0 reacties