De kloosterlingen van het klooster Kasteel Schöndeln (Roermond), de Camillianen hebben hun huis opengesteld als zorghuis. Minstens 65% van de ziekenhuizen in Nederland heeft een religieuze oorsprong, maar inmiddels maken kloostergemeenschappen zich zorgen over de verzakelijking van de zorg. “Er is nu te veel nadruk op wat meetbaar is”, vindt projectleider Marije Vermaas van Reliëf, een christelijke vereniging van zorgaanbieders.
Verpleeghuiszorg
Op het terrein van het kasteel staat ook een verpleeghuis, genaamd Camillus. Ook dit is oorsprokelijk opgezet door de Camillianen. Nadat het is opgenomen in een De Zorggroep een paar jaar geleden, zagen de Camillianen hun gedachtegoed in de zorg daar afbrokkelen. Omdat het kasteel inmiddels grotendeels leeg stond (er wonen nog drie Camillianen), is na wat interne verhuizingen en verbouwingen plaatsgemaakt voor zorgbehoeftigen die ze weer ‘menslievende zorg’ willen bieden. Er zijn hiervoor 6 medewerkers aangetrokken. [pullquote]”Eigenlijk leveren we hier gewoon thuiszorg. Maar mijn medewerkers mogen zelf kiezen hoelang zij bij een patiënt blijven, of zij met hem gaan wandelen” (pater Schreurs).[/pullquote]
De Zorggroep herkent zich niet in het geschetste beeld van de door hen geleverde zorg. Grootschalige georganiseerde zorg heeft ook voordelen, zeker ook voor de cliënt. Ze leveren naar beste kunnen zorg binnen de regels, dus moet je voor gewenste veranderingen bij de politiek zijn, volgens de woordvoerder van De Zorggroep.
Persoonlijke aandacht
Voor de Camillianen ligt de discussie anders. Zij vinden dat goede zorg óók persoonlijke aandacht, een wandeling en een praatje moet behelzen en vinden dat dat niet afhankelijke moet zijn van en overgelaten aan vrijwilligers. Het is voor hen onlosmakelijk verbonden met het beroep van zorgverlener, zoals de Camillianen dat voorstaan.
Camillianen
zijn mannen en vrouwen in dienst van de zieken en armen. Ze leven en werken vanuit de inspiratie van Jezus van Nazareth en geloven in bezielde dienst in plaats van afstandelijke professionaliteit. Bezoek aan zieken is een belangrijk onderdeel van hun werk.
Moreel appel
Volgens Inge van Nistelrooij – zorgethicus en docent aan de Universiteit van Humanistiek – hoor je vergelijkbare berichten vaker uit de zorgwereld. “Het lastige is dat je individuele zorgverleners opzadelt met een moreel appel in een context die daar steeds minder geschikt voor is. Ik zie veel verpleegkundigen die vrijwilligerswerk gaan doen naast hun baan om daar de aandacht te schenken, die zij in een professionele setting niet meer kunnen bieden”.
“Na de overdracht van zorgtaken naar de gemeenten, doet de overheid een groter beroep op de onderlinge zorgzaamheid van burgers. Het initiatief moet net als bij de religieuzen weer van onderop komen. In theorie klinkt dat mooi, maar de regering rekent met een niet-bestaande werkelijkheid”, stelt Van Nistelrooij.
“Is de burger wel in staat zijn eigen weg te vinden naar de zorg, elkaar de juiste zorg bieden? Hier en daar zie je van onderop goede nieuwe initiatieven ontstaan. Maar de volgorde is verkeerd. Er is begonnen met een hervorming zonder vangnet. Dat had er eerst moeten zijn”.
De Camillianen hebben altijd gekeken waar de nood is in de samenleving. Het gebrek aan menslievende zorg is dé nood van onze tijd.
Lees het complete interview in het Nederlands Dagblad of op Blendle (€ 0.95).
Bron: Stephan Bol, Nederlands Dagblad (25 juli 2015).
0 reacties