De draaideur van de ingang van een ziekenhuis in Hilversum. We zien de achterkant van de mensen die naar binnen gaan: een moeder met peuter, een grijze dame die een rollator duwt en een in glimmend lange zwarte jas gestoken vrouw van middelbare leeftijd.
Onverstoorbaar tussen alle mensen zit een kat: een grijze huis-, tuin- en keukenkat die met afgezakte oren de voorbijlopende benen gadeslaat alsof hij nooit anders gedaan heeft. ‘Je praat met je staart!’, prevelt een bejaarde mevrouw en dat is precies wat ie doet. ‘O, wat een lieverd!’, klinkt het in plat Amsterdams en ‘Ja, die zit hier altijd, die hoort bij het ziekenhuis.’ Een klein kind haalt het beestje even aan. Een jong stel maakt een foto met een telefoon.
Voor deze korte documentaire is Kim Brand neergestreken op het pleintje voor het ziekenhuis waar de kat iedere dag te vinden is. Reacties van bezoekers op de kat worden gefilmd, waarna soms een gesprek volgt waarin de documentairemaakster doorvraagt. Voor bezoekers en patiënten die even buiten zijn, vormt het dier aangenaam en troostrijk gezelschap.
‘Het is een beetje een mascotte voor me’, vertelt een vrouw terwijl ze een sigaret opsteekt. ‘Als hij er is, gaat het goed met me.’ De kat staat symbool voor het leven en de continuering daarvan: telkens wanneer mensen het ziekenhuis uitlopen, ligt hij gewoon weer glanzend van de zon te genieten. Maar ook als het regent, zit de kat op zijn stek. Weer of geen weer, hij is er voor je, zonodig onder een afdak.
De vanzelfsprekendheid waarmee de kat ervoor kiest zich soms wel, soms niet te laten aaien, verbeeldt de zelfbeschikking waarnaar deze mensen, die niet meer zoveel te kiezen hebben, verlangen.
De gedeelde aandacht voor de kat vormt in deze documentaire de opening die leidt tot verbondenheid waarbinnen ook verhalen over ziekte, verlies en afscheid de ruimte krijgen. Zo wordt luchtig praten over het postuur van de kat – ‘Dat beest is helemaal doorvoed, man!’ – afgewisseld met de beleving van liggen op de longafdeling: ‘Daar gaan ze gillend naast je dood.’ ‘Negen levens door de ogen van een kat’, zo kondigt de tv-gids aan.
En het moge duidelijk zijn: Wat de kat ziet, is niet voor de poes.
Kim Brand: Wat de kat ziet.
In november 2012 werd de ziekenhuiskat, die overigens Boris heet, aangereden. Een spontane inzamelingsactie hielp zijn operatie te betalen. (AD, 21/11/12, Ziekenhuiskat Boris aan het infuus na aanrijding.)
De inmiddels 11 jarige ziekenhuiskat Boris verhuist begin 2015 met zijn baasjes. De kat krijgt een standbeeld. (AD, 07/01/15, Ziekenhuiskat Boris krijgt een standbeeld na vertrek.)
Medio 2015 wordt het standbeeld onthuld. (RTVNH, 01/07/15, Standbeeld ziekenhuiskat Boris onthuld.)
En Boris heeft een eigen Facebookpagina, waar hij nog steeds te volgen is.
1 reactie
Klaartje
Update! Kat Boris aangereden en geopereerd: http://medischcontact.artsennet.nl/Nieuws-26/Nieuwsbericht-1/124341/Kaakchirurgen-steunen-ziekenhuiskat-Boris.htm