Het is altijd een risico om naar een boekverfilming te gaan als je het boek zelf geweldig vindt. De kans is groot dat de beelden die je eigen fantasie gevonden heeft niet overeenkomen met wat op het witte doek getoond wordt. En het bioscoopbezoek dus uitdraait op een teleurstelling.
Still Alice
Ook op de film “Still Alice” – naar het gelijknamige boek van – is wel wat aan te merken. Waar het boek meer ruimte geeft aan het verhaal, gaat de ontwikkeling in de film veel sneller en worden soms grote sprongen in de tijd gemaakt. Dat neemt niet weg dat de film de moeite waard is.
Alice Howland is gelukkig getrouwd, heeft drie volwassen kinderen en is zeer succesvol als hoogleraar taalkunde. Rond haar vijftigste verjaardag bemerkt zij dat zij toenemend dingen vergeet en soms niet op woorden kan komen. Uiteindelijk wordt ze gediagnosticeerd met de preseniele variant van de ziekte van Alzheimer.
“I find myself learning the art of losing every day”
Aftakeling
De film focust op Alice en hoe zij haar ziekte ervaart. Julianne Moore – voor haar rol met een Oscar beloond – weet prachtig uitdrukking te geven aan de gevoelens van pijn, verdriet, schaamte, wanhoop en angst waarmee Alice worstelt. Voor haar als intelligente vrouw die heel haar leven met taal bezig is geweest is het vreselijk om mee te maken dat ze steeds meer vaardigheden kwijtraakt en nog maar moeilijk uit haar woorden komt. Julianne Moore zet het proces van aftakeling geloofwaardig neer en maakt invoelbaar wat het hebben van dementie voor je eigen leven en dat van je familie betekent.
Relaties
Want ook haar gezin heeft het uiteraard moeilijk met haar achteruitgang en de veranderingen die deze met zich brengt. Zo’n ingrijpende ziekte zet de onderlinge relaties op scherp en ieder gezinslid probeert daarbij zijn eigen weg te vinden. Niet altijd slagen zij erin om op hun echtgenote of moeder af te stemmen. Soms dreigt zij als mens achter haar ziekte te verdwijnen. Het is mooi om te zien dat juist haar jongste dochter, met wie Alice eerder een moeizame verhouding had, moeite doet om zich in te leven en haar moeder te steunen en hoe dit hen dichter bij elkaar brengt. Ondank alles wat ze kwijtraakt lukt het Alice zo ook om van kleine geluksmomenten te genieten.
Inzicht
Kortom, of je zelf iemand met dementie van dichtbij hebt meegemaakt of juist onbekend bent met dit ziektebeeld, ‘Still Alice’ is een indringende film die de ziekte van Alzheimer een gezicht geeft. En als je de film in de bioscoop gemist hebt en geen dvd-verhuur in de buurt is: lees dan gewoon lekker het boek.
Genova, L. (2009): Ik mis mezelf. Amsterdam: The House of Books.
0 reacties