Voor altijd
Het web van relaties waarin mensen hun leven vormgeven, strekt zich uit ver voorbij het einde van dat leven. Dat zou een zorgethische boodschap kunnen zijn van de fascinerende (en prijswinnende) documentaire Forever (2006) van de Nederlandse cineast Heddy Honigmann.
De film brengt verschillende bezoekers van de Parijse begraafplaats Père-Lachaise in beeld en telkens gaan de gesprekken over de troostende werking van dat bezoek en het belang van kunst en schoonheid in het leven. Zo maken we kennis met een Japanse pianiste die een bijzondere band heeft met de in Parijs begraven componist Chopin. Bij elk stuk dat ze van hem speelt, herinnert ze zich haar vader die enorm van Chopins werk hield maar stierf ‘aan overwerk’.
Ook ontmoeten we een Zuid-Koreaan die in zijn moedertaal uitlegt hoe het lezen van Proust zijn leven veranderde en een gevluchte Iranese taxichauffeur die vol weemoed het Parijse graf bezoekt van een poëet uit zijn vaderland. Tussen de gesprekken en sfeerbeelden door, laat Honigmann ook een aantal praktische vormen van zorg voor de doden zien. Bijvoorbeeld de Parisienne die de graven van door haar bewonderde kunstenaars (Proust, Modigliani) verzorgt. En een thanatopracteur, iemand die het lichaam van overledenen behandelt om het tot de begrafenis te conserveren, die serieus vertelt over zijn werk maar nooit huilt vanwege verstopte traanbuisjes.
Forever is een film die ik iedereen die houdt van het leven kan aanraden.
Forever (2006). Regie: Heddy Honigmann.
1 reactie
Monique Smit
Dank voor je filmtip over Forever. Wat een prachtige ingetogen documentaire. Je schrijft dat een zorgethische boodschap zou kunnen zijn dat het web van relaties waarin mensen hun leven vormgeven, zich uitstrekt ver voorbij dat leven. Dat relaties van mensen zich uitstrekken ver voorbij het einde van het leven. Dat is heel mooi en troostrijk.
Wat me zo raakt is dat deze mensen uitdrukking geven aan hun liefde voor de personen waarvan zij houden op hun eigen authentieke manier en dat die liefde daarmee ook eeuwig wordt, forever. Op deze sublieme manier vastgelegd, zorgen unieke en intieme gevoelens van deze mensen op de begraafplaats voor verbinding want iedereen herkent ze en begrijpt ze: het leven is niet eindig, het gaat door. En dan Heddy Honigmann, wat een vakkundige en liefdevolle ogen die naar de ander kijken om het beste van hem of haar in het licht te brengen. Ze laat zien dat alles aan kunst en schoonheid met de juiste aandacht en gekaderd, uiteindelijk toch een expressie van liefde is.