Interactie tussen wetenschap, praktijk en zorgvraag
Op 30 september hield Tranzo, het wetenschappelijk centrum voor zorg en welzijn van de Universiteit van Tilburg, haar lustrumcongres. In meerdere presentaties zette diverse sprekers uiteen waarom ook de kennis van de vraagzijde belangrijk is in de zorg en welzijnssector, naast de professionele expertise en de wetenschappelijke kennis.
Volgens Prof. Dr. Garretsen moet er in alle gevallen een volwaardige interactie nagestreefd worden tussen de wetenschap, praktijk en zorgvraag en dit op basis van gelijkwaardigheid. Wat houdt die basis van gelijkwaardigheid in? Is de gelijkwaardigheid een streven of een uitgangspunt en is het überhaupt mogelijk dat zorgvragers gelijkwaardig zijn aan de andere partijen in de driehoek. Immers uit promotieonderzoek van Hester van de Bovenkamp (Erasmus Universiteit, 2010) blijkt dat er lang niet altijd sprake is van gelijkwaardigheid tussen patiënt en zorgverlener.
Prof. Dr. Delnoij, van Tranzo, formuleerde op basis van onderzoek, dat patiënten serieus genomen willen worden en dit houdt dan in: informatie krijgen, regie voeren, autonomie hebben en meebeslissen. Anemone Bögels, directeur van de Nederlandse Federatie voor kankerpatiëntenorganisaties, zag een belangrijke taak weggelegd voor de patiëntenorganisaties om hun achterban te helpen kiezen. In beide presentaties komt de autonoom kiezende patiënt naar voren, die rationeel, goed geïnformeerd en weloverwogen hun beslissingen nemen.
Dr. Deidre Beneken genaamd Kolmer, coördinator bij Tranzo, belichte wat zorgvragers en familiezorgers nodig hebben om beter zorg te kunnen krijgen en verlenen. Uit haar onderzoek blijkt dat veel zorgbehoevende gezinnen gehoord willen worden; er is daarom een professional nodig die luistert naar de situatie van het gezin.
Prof. Dr. Bal, hoogleraar bij het Instituut voor Beleid & Management in de Gezondheidszorg van de Erasmus Universiteit hield een voordracht over de rol van Evidence Based Practice (EBP). Hij toonde zich een warm voorstander om het praktijkperspectief weer naar de kern van de EBP te brengen. Praktijkkennis hoort volgens hem een rol te spelen binnen de EBP, want kennis is gesitueerd en is van oorsprong ook patiëntgericht zijn, waarbij met de preferenties en de autonome rol van de patiënt rekening wordt gehouden.
Prof. Dr. Kunneman van de Universiteit voor Humanistiek gaf een verfrissende lezing over: ‘Lantaarnpalen en kampvuren’: belang en grenzen van evidence-based werken gezien vanuit het gebruikersperspectief, een ander perspectief op de patiënt. Hij stelde dat het patiëntenperspectief drie soorten kennis vraagt, waar de vorige sprekers vooral over de eerste twee vormen van kennis spraken, namelijk de klassieke wetenschap en het oplossen van problemen met behulp van stakeholders. Een derde modus van kennis neemt de grenzen van het kennisbegrip van patiënten als fundament voor praktijkonderzoek en hij daagde Tranzo uit om ook die derde stap te maken met het oog op de wensen van de vraagzijde.
Al met al was het een interessant symposium, waaruit het belang van verbinding maken tussen wetenschap en praktijk bleek, echter wel vanuit verschillende perspectieven. Waarbij het verhaal van Harry Kunneman aansluiting vindt bij het werk van de vakgroep Zorgethiek in Tilburg.
0 reacties