Na een verblijf van acht maanden in Kenia keek ik met andere ogen naar onze zorg en cultuur. Mijn baan als fysiotherapeut op de afdeling geriatrie in het ziekenhuis mocht ik direct weer oppakken. Ik was en ben daar nog steeds erg blij mee. Toch kreeg ik een sterk gevoel van onbehagen in een samenleving die als een verzorgingsstaat bekend staat.
In Kenia had ik aandacht aan zieke mensen kunnen geven, hier moest ik mij verantwoorden in effectieve, doelgerichte zorg en productie maken. Ik moest meer weten, voordat ik mijn onbehagen onder woorden kon brengen. In 2006 besloot ik te starten met de Master Zorg, ethiek en Beleid.
Evidence-based handelen is helemaal hot in onze gezondheidszorg! Dé oplossing om zorg doelgericht en efficiënt te krijgen, zodat de patiënt goede kwaliteit van zorg krijgt. Dit klinkt in eerste instantie niet slecht. Dus richten we zorgprocessen in met richtlijnen en protocollen gebaseerd op Evidence Based Practice (EBP), zodat de kwaliteit van zorg wordt verbeterd. Of dit direct bijdraagt aan goede (fysiotherapeutische) zorg stond bijna onomstotelijk vast. Maar staan richtlijnen en evidence-based handelen ook garant voor goede zorg? Hoe is dat binnen de beroepsgroep fysiotherapie vroeg ik mij af?
In de premaster onderzocht ik zodoende de rol van EBP binnen de beroepsvereniging fysiotherapie. Dit had ik evengoed bij andere zorgberoepen kunnen analyseren. Het was ontzettend boeiend om te merken dat EBP alleen de economische kant van het zorgsysteem versterkte, maar niet per definitie de kwaliteit van zorg bevorderde.
Hmm, goede zorg bleek complex. Ik wilde meer weten, want hoe zit dit dan bij het zorgbeleid binnen de ouderenzorg? Is goede zorg ook hier ingericht als doelgericht en efficiënt of is zorg meer dan dat? Dit werd dus het onderwerp van mijn eindthesis.
En nu? Deze opleiding bleek erg waardevol om de eenzijdige groei van professionaliteit in termen van kennis en kunde te doorgronden. Ik heb nu handvaten gekregen om te benadrukken dat het zorgsysteem meer is dan productiecijfers. Goede zorg is ook als professioneel mens de ander (patiënt) bijstaan. Ik wil meedenken met beroepsgroepen in de zorg- of hulpverlening, zoals verwoord in beleidsvisies, in het zoeken naar deze balans tussen economische en menselijke verantwoording van zorg. Het uitgangspunt van de zorg moet toch zijn: aandacht hebben voor de mens achter de patiënt.
Mirjam Kleinveld
0 reacties