Twee leden van het Ethisch Elftal werpen hun licht op een moreel dilemma uit de zorgpraktijk van alledag. Deze keer buigen zij zich over de vraag of ouders mogen besluiten hun kind met een verstandelijke beperking te laten steriliseren. Maaike Hermsen, verbonden aan het lectoraat Zorg voor mensen met een verstandelijke beperking, schreef een betoog en Carlo Leget vulde dat aan. Redactie van deze rubriek wordt verzorgd door Madeleine Timmerman.
Een jongeman met een verstandelijke beperking gaat begeleid wonen. Zijn moeder raakt in gesprek met een andere moeder wier dochter in hetzelfde huis woont. Van de begeleiders horen ze dat de ‘hormonen soms door het huis vliegen’. De moeder van de jongeman vertelt dat haar zoon al geruime tijd gesteriliseerd is. De andere moeder schrikt daar van en stelt ter discussie of je zoiets als ouders je kind wel ‘aan mag doen’. De moeder van de jongeman is ervan overtuigd dat zij er goed aan heeft gedaan; ze neemt haar zoon de beleving van seksualiteit niet af, maar beschermt hem en zijn omgeving wel tegen een mogelijke zwangerschap.
[button link=”https://www.zorgethiek.nu/wp-content/uploads/2012/01/ethisch-elftal-dec-2011.pdf” color=”orange”]Download dit artikel in PDF[/button]
Dit artikel verscheen eerder in het tijdschrift van Reliëf, Zin in Zorg
1 reactie
erica westerveld
Welk licht wordt hier nu geworpen op het dillema? Ik lees slechts een aantal vragen die niet te beantwoorden zijn als je de casus niet volledig kent. Generaliseren op grond van de normethiek heeft alleen zin, wanneer je vanuit de zorgethiek de persoon in zijn totaliteit en zijn sociale context legt naast de wet en regelgeving. De besluitvorming wel of niet te steriliseren is een individuele afweging van de direct betrokkenen. Dat wat je allemaal kunt aanbieden op het gebied van seksuele voorlichting en omgaan met relatievorming en seksualiteit biedt geen garantie voor het maken van evenwichtige besluiten in het dagelijks leven. Dit geldt niet alleen voor mensen met met een verstandelijke beperking, maar schijnbaar blijven zij een doelgroep waar wij als samenleving wat van mogen vinden als het gaat om voortplanting. Steun voor de direct betrokkenen bij dillema’s rond dit vraagstuk, lijkt mij zinvoller en respectvoller dan in zijn algemeenheid opwerpen welke ethische kanten er een rol spelen bij een besluit tot sterilisatie. Als je de situatie en de persoon niet kent, is er iets van vinden ongepast.