Verslaving, het is een onuitputtelijk bron voor schrijvers en een ingewikkeld medisch vraagstuk. De komende weken daarom aandacht voor verslaving. Deze keer:
Drop!
Op de avond dat de trouwe bediende Joost 20 jaar in dienst is bij heer Olivier B. Bommel heeft hij tot de verrassing van zijn meester voor zowel Tom Poes als Heer Ollie een cadeau. Al snel merken ze dat in Joost een practical joker is gevaren. Het doosje dat Tom Poes heeft gekregen bevat een eruit springend duiveltje en Heer Ollie blijkt klapsigaren gekregen te hebben. Joost barst uit in een onbedaarlijk lachen, geheel tegen zijn onderdanige natuur in. Maar even later zit hij in zijn keuken bitter te huilen. “H-het is h-het bittere berouw … “, stamelde de knecht gebroken. Tom Poes vraagt hem waarom hij zo doet en dan berouw heeft.
Maarten Toonders Tom Poes en heer Ollie B. Bommel.
“Ach”, zei Joost, “ik strijd er tegen wat ik kan, maar het sterker dan ik. Ik kan er niet tegen op, jonge heer. Ach, wat moet er van mij worden?” Bevend nam hij een dropje en barstte opnieuw in schreien uit.
Maar even later steekt hij opnieuw de draak met zijn werkgever. Al snel ontdekt Tom Poes dat het hoogstwaarschijnlijk het gebruik van drop is, dat Joost zo onberekenbaar maakt. Hij probeert de drop te laten onderzoeken door professor Prlwytzkofsky, maar die blijkt zelf een groot dropgebruiker en wordt ook al verteerd door schuldgevoelens. De drop, die wordt gemaakt door Hocus Pas, magister in de zwarte kunsten, berooft de gebruiker van zijn beste eigenschappen.
Heer Bommel, nou ja, Tom Poes, ontdekt al snel dat heel Rommeldam verslaafd is aan drop. Heel Rommeldam? Nee, er zijn, naast Tom Poes en Heer Ollie, een paar mensen die niet verslaafd zijn. Dat zijn de criminelen Super en Hieper en de ambtenaar Dorknoper. Dorknoper kan niet verdropt worden door Hocus Pas.
“Snoepen kan ik mij in mijn positie niet veroorloven. Een enkel pepermuntje op zondag misschien, maar geen onmatigheid met drop of suikerwerk.” We herkennen de gereformeerde achtergrond. Hocus Pas reageert verbolgen als Dorknoper zijn winkel betreedt: “Jij bent de overheid. En door de overheidsbemoeiing wordt ieder particulier initiatief vernietigd! Gedood! Gruwel op je pad!”
Het is niet de enige keer dat Marten Toonder in zijn Bommelverhalen verslaving als thema neemt. Ook in het verhaal De hupbloemerij bijvoorbeeld raken alle inwoners van Rommeldam verslaafd aan Hupzaadjes, een lucratieve handel van de criminelen Super en Hieper.
In een ander verhaal is lucht het verslavende middel. Ook in dit verhaal profiteren Super en Hieper van de gretigheid waarmee de burgerij zich overgeeft aan de verslavende middelen. In een kort bestek passeren alle elementen van de moderne verslaving de revue: genot, bedwelming, vertroosting, afhankelijkheid, criminaliteit en overheidsbemoeienis.
Het verhaal de dropslaven is uit 1959. Alsof er sindsdien niets gebeurd is. Het is dat Marten Toonder al een monument heeft in Rotterdam, anders verdiende hij het.
Arko Oderwald
0 reacties