In de rubriek Zo! Zorg! stellen we telkens drie vragen aan mensen die werkzaam zijn in de zorg en hulpverlening. Ditmaal worden de vragen beantwoord door Marieke Bolkenbaas. Zij is werkzaam als huisarts en onderzoeker.
1. Welk moment van zorg verlenen is je het meest bijgebleven en wat maakte dat moment zo bijzonder?
Hier kan ik er een aantal noemen, maar een goed voorbeeld is denk ik toevallig een heel recent voorbeeld. Er werd mij gevraagd om als waarnemer een spoedvisite af te leggen bij een 84-jarige chronisch zieke, alleenwonende man. Toen ik daar aankwam had hij de deur open gelaten voor mij en voor zijn hondje. Hij was sinds die ochtend niet lekker, buikpijn en aan het braken. In zijn verhaal en bij het lichamelijk onderzoek kon ik niet direct iets verontrustends vinden, dus schreef ik hem wat tegen de misselijkheid voor en sprak ik met hem af om de volgende dag in ieder geval telefonisch contact te hebben, en dat hij eerder zou bellen als het slechter zou gaan. De volgende dag was ik er zelf niet, dus regelde ik dat een collega zou bellen. De dag erop was ik weer in de praktijk, en keek ik in zijn dossier hoe het was gegaan. Het bleek dat mijn collega hem niet had kunnen bereiken omdat het telefoonnummer niet meer klopte. Daarom besloot ik tussen de middag bij hem langs te gaan. Hij deed open en zei dat het wat beter was met de misselijkheid en de buikpijn en dat hij wel had gegeten en gedronken en niet meer had gebraakt, maar dat hij erg zwak op de benen was. Hij was inderdaad wankel op zijn benen en ik vond hem er ook slechter uitzien. Samen besloten we om in het ziekenhuis te laten beoordelen wat er aan de hand was met hem. Hij wilde er eerst heen op zijn scootmobiel, maar ik kon hem er toch voorzichtig van overtuigen dat het misschien beter en veiliger was als hij met de ambulance naar het ziekenhuis ging. Samen hebben we zijn medicijnen uitgezocht, wat spulletjes bij elkaar gezocht en een oppas voor het hondje geregeld. Zijn bril was hij nog kwijt, dus ik liep naar boven om hem te zoeken. Ik vond de bril naast een halfvoltooid schilderij, een portret. Het hele kamertje hing vol met door hem geschilderde portretten: zo te zien van zijn vrouw, zijn dochter, zijn hond. Dit zijn van die kleine dingen die je juist als huisarts tegenkomt en die maken dat je een inkijkje krijgt in iemands leven, waardoor je ineens een veel meer omvattend beeld krijgt van iemand als persoon en niet alleen als patiënt waarvoor je zorgt.
2. Wat heeft je vooral gevormd tot de zorgverlener die je nu bent en waarom?
Al vanaf dat ik kind was, kan ik me herinneren dat mijn vader ziek was, hij had een chronische longziekte, waaraan hij uiteindelijk is overleden. Later, toen ik in de thuiszorg ging werken tijdens mijn studie, kwam ik veel bij mensen op verschillende manieren geconfronteerd werden met de gevolgen van hun ziekte: van iemand die al jaren niet meer het huis uit was geweest omdat ze 3-hoog achter woonde en de trap niet meer af kon, en dus ook niet naar de begrafenis van haar beste vriendin kon, tot de dementerende dame die ’s ochtends in haar ondergoed buiten stond en de weg naar de supermarkt kwijtgeraakt was, tot een zorgzame maar zwaarbelaste dochter die, zelf kampend hartfalen na chemokuren, vrijwel in haar eentje voor haar bedlegerige hoogbejaarde moeder zorgde. Vaak kon je aan de inrichting en foto’s in de huizen, waar de meeste mensen al jarenlang hadden gewoond, soms zelfs vanaf hun trouwen, zien hoe hun leven er voordien had uitgezien. De gemeenschappelijke deler is dat je in al deze situaties ziet wat voor impact ziek zijn of hulpbehoevend zijn heeft op alle facetten van het leven en hoe veel verder zorg dus gaat dan alleen mensen beter of minder ziek maken.
3. Wat is zorg voor jou?
Zorg is zorgen voor iemand in de breedste zin. Zorg is iemand vooruit helpen, steun bieden maar ook troosten. Omdat ziekte een grote impact heeft op iemands leven, valt onder patiëntenzorg of zelfs in het algemeen de gezondheidszorg meer dan alleen iemand lichamelijk of geestelijk beter maken, of misschien minder ziek maken, het gaat ook over kleine en soms praktische dingen. Het gaat er ook om dat je ziet hoe iemand in het leven staat en wat belangrijk is voor diegene om zijn leven op zijn eigen manier invulling te geven.
0 reacties