Waarom zou ik open zijn over het afgelopen jaar? Het jaar waarin mijn man en ik samen kanker hadden. Het jaar waarin hij stierf, en het jaar waarin ik met chemo’s behandeld werd en daarna ging revalideren. Een jaar van groot verlies, hoop en wanhoop, angst, heel veel verdriet en telkens weer houvast zoeken en opkrabbelen.
Ik doe dat niet om sympathie te krijgen. Ik doe het omdat ik denk dat een inkijkje in ons leven inzicht kan geven aan ‘anderen’. Anderen die niet zo’n groot verlies hebben geleden. Aan gezonde mensen waarvoor het begrip ‘levensbedreigende ziekte’ iets is dat anderen overkomt. Een inkijkje voor mensen die eenzaamheid vooral associëren met bejaarden die geïsoleerd leven. En ik doe het ook voor de mensen die juist wel dergelijke ‘ellende’ hebben meegemaakt. Misschien herkennen jullie iets van wat ik beschrijf. Misschien denk je ‘Ik sta niet alleen in wat ik voel, in wat ik ervaar.’
Deze openheid geven vind ik spannend. Het maakt dat ik mij (extra) kwetsbaar voel. En wil ik wel tonen dat ik kwetsbaar ben? Ik wil nog zo veel. (Stief)moeder zijn is het voornaamste. Maar ook mijn werk is belangrijk. Krijg ik nog wel kansen als blijkt dat ik een ziekte heb? Ik heb besloten om de gok maar te wagen…
Swanny Kremer
18 reacties
Tineke
Hoi Swanny, ik heb net je verhalen zitten lezen en vond het ook fijn om te lezen, bepaalde herkenning. Ik zelf heb vorig jaar de diagnose chronische lymfatische leukemie gekregen en toen was ons zoontje 10 jaar oud en het eerst wat ik dacht hoe nu verder en hoelang kan ik nog genieten van hem. Ik zit nu nog in de wait and see fase en heb dus nog geen behandeling gehad en hoop dat het nog lang zo mag blijven. Mijn partner heeft erge longproblemen en dit is hem een paar jaar geleden bijna fataal geworden. Toen ik de diagnose kreeg, zei hij had ik het maar gekregen, want jij moet gezond blijven voor ons zoontje. Dus zoveel herkenning in jouw verhaal. Dank voor het delen, ik wens jou heel veel sterkte toe voor nu en in de toekomst en hopelijk komt er een medicijn op de markt die de chronische leukemie echt kan genezen. Lieve groet Tineke
Swanny
Hoi Tineke, oké, we delen dezelfde diagnose. Dus er is (h)erkenning over en weer. Ik hoop met je mee dat de behandeling voor jou nog heel lang op zich laat wachten, en dat je je zoon samen met je man op zult zien groeien. En ja, laten we samen hopen op goede ontwikkelingen in de medische wereld, niet alleen voor ons, maar ook voor al onze lotgenoten.
Alice
Wat heb je dit prachtig geschreven!
Met zoveel gevoel en de ook de ervaringen gewoon rauw benoemd zoals ze op dat moment ook zijn.
Wat moedig dat je kwetsbaar durft te zijn, dat maakt je juist heel sterk. Ik vind dat een mooie eigenschap aan iemand, het laat zien wie we in de kern zijn.
Voor mij als lezer is dit verhaal gedeeltelijk herkenbaar, en ik wens jou kracht en liefde op je verdere levenspad.
En ik ga zeker je columns volgen.
Swanny
Dank je wel Alice, fijn om te horen hoe je reageert op ‘mijn’ kwetsbaarheid. Voor jou ook alle kracht en liefde!
Monique
Vandaag voor t eerst je verhaal gelezen. Geen idee hoe ik je kan volgen. Je verhaal is als een handreiking. Hier ook een zieke alleenstaande moeder die knokt om t vol te houden om haar dochter nog te kunnen zien opgroeien. Helaas geen achterban waardoor iemand voor haar wil of kan zorgen als ik er niet meer ben. Iedereen begint tegenwoordig meteen over geld wanneer je t vraagt. Dan ben ik er klaar mee. Ze is geen handelsartikel maar een fijne lieve meid die beter verdient. Dus maar weer doorbijten. Een lach op mijn gezicht en tranen van binnen.
Swanny
Ach Monique, wat naar om te horen. Je eenzaamheid raakt mij. Ik begrijp (denk ik) heel goed dat je je zorgen maakt om je dochter. Maar goed om te lezen dat je ‘knokt’, dat je ‘doorbijt’. Zet ‘em op!
Greet
Sorry maar de tranen lopen over mijn wangen,denk dat de borst kanker bij mijn dochter,nu zo erg binnenkomt.
Meisje heel veel liefs voor jullie.
Swanny
Dank je wel Greet, voor je openhartige reactie. Ik begrijp dat zo’n verhaal hard bij je binnenkomt nu je je zelf zorgen maakt om je dochter. Wat fijn dat je dochter jou heeft. Voor jullie ook heel veel liefs en het allerbeste!
Swanny en haar man Bert hadden samen kanker, hij stierf en zij bleef leven – TrendNieuws.ml
[…] is Swanny onlangs begonnen met het publiceren van haar columns. ‘De kankercolumns‘, noemt ze ‘het beestje bij de naam’, het worden er een stuk of vijftig en ze […]
Joan
Zo! Wat een kracht en wat goed en moedig om te delen!
Swanny
Dank je Joan. Wat super-aardig om te zeggen.Ik vond het heel spannend om deze ervaringen te gaan delen. Ook omdat ik het naar zou vinden als het ‘zwak’ zou overkomen, of ‘zielig’. Dat wil ik juist niet. Vandaar dat het extra fijn is dat het krachtig overkomt 😉
Swanny en haar man Bert hadden samen kanker, hij stierf en zij bleef leven – LekwaalMedia.nl
[…] is Swanny onlangs begonnen met het publiceren van haar columns. ‘De kankercolumns‘, noemt ze ‘het beestje bij de naam’, het worden er een stuk of vijftig en ze […]
Anne C.
Dank, Swanny … er ligt zoveel kracht in kwetsbaar (durven) zijn. En in delen ligt helen, is mijn overtuiging. Hartegroet …
Swanny
In delen ligt helen, zeg je. Dat hoop ik ook Anne. Ik hoop dat anderen iets hebben aan deze columns, maar andersom merk ik ook uit de berichten die ik ontvang dat mensen mij weer een hart onder de riem steken. Daar was het mij niet om te doen, maar wat zijn er veel fijne mensen. Swanny
Anne C.
Ik wens je van ganser harte heling toe. Het proces van verlies en verdriet ligt relatief gezien nog maar zo kort achter je en jezelf terugvinden neemt tijd. Geef het die tijd, dat is mijn advies als lotgenoot, die intussen zo’n vijf jaar geleden vergelijkbaar geraakt werd (in beide opzichten). Ik herken het gevoel om als ‘overlever’ iets te willen bijdragen in die volgende fase van leven. Alles wat doorleefd en doorvoeld is kan toch niet voor niets zijn geweest?
Swanny
Dank!
Annemiek
Dapper en zeker een eye opener voor de “anderen”
Swanny
Dank je wel Annemiek. Ik vind deze openheid geven best spannend, maar hoop daarmee inderdaad bij te kunnen dragen aan inzicht voor ‘anderen’. Fijn dat jij dat idee bevestigt. Swanny