Mijn werkervaring heb ik absoluut te danken aan zieken en hun families die mijn pad hebben gekruisd. Het ‘vak’ verpleegkunde is sterk geëvolueerd: tijdens mijn loopbaan zijn mijn handelingen bepaald door guidelines zoals die door de Belgische wet opgelegd zijn. Die uitgebreide regelgeving legt een grote druk op de verpleegkundige van vandaag. Toch mag men nooit uit het oog verliezen dat het in onze beroepscategorie gaat om mensen: procedures worden nooit overgebracht op iets, maar altijd op iemand.
In onze maatschappij vertrekt men vaak vanuit het beeld van de patiënt die zelf informatie zoekt en autonoom zijn eigen afwegingen maakt. De realiteit kleurt echter vaak buiten de lijntjes. In mijn verpleegkundige praktijk heb ik zieken ontmoet die niet pasten in dat enge beeld van de zelfstandige en autonome klant. Integendeel: het waren kwetsbare, onzekere en soms stervende mensen. Mensen met lichamelijke pijn, maar ook met geestelijk, sociaal én spiritueel leed. Vanuit deze ervaringen tracht ik mijn werk te baseren op twee belangrijke pijlers: zorgzaamheid en zorgvuldigheid.
Die zorgzaamheid en zorgvuldigheid worden voor mij door ZEB meer geconcretiseerd in het begrip aandacht. Aandachtiger leren zien, leren luisteren, leren voelen, leren doen. Ik ben ervan overtuigd dat deze optelsom resulteert in beter nadenken en wegen. Dat bewust afwegen van goed en kwaad heeft in de uitvoering van mijn verpleegkundig werk mijn spirit en drive ongetwijfeld beïnvloed.
Zoals zorg en ethiek aanwezig zijn bij grote dingen in het leven, onder meer bij medisch begeleid sterven, zo is zorg en ethiek in ons dagdagelijks leven alomtegenwoordig: in de manier waarop men iemand ontmoet of iemand aanspreekt. Daaruit voortvloeiend is het ook een constante in de zogenaamde kleine dingen in de wereld van een patiënt, zijn familie en een verpleegkundige: in de wijze waarop een dame met bloedvatendementie geholpen wordt met het eten, in de manier waarop een ongeruste zoon of dochter van een operatiepatiënt te woord wordt gestaan…
Alleszins heeft ZEB mij meer ‘Fingerspitzengefühl’ en kennis opgeleverd om mensen die op onze heelkundige afdeling aan mij werden toevertrouwd, meer doordacht te verplegen. En last but not least: hier vond ik bevestiging voor mijn idee dat aandachtige én liefdevolle zorg een volwaardige plaats verdient in de zorgsector.
Relinda van Hout
0 reacties