Naaktslakken

Als ik met het hondje een kort stukje loop om haar na het werk uit te laten kom ik langs een buurman die met zijn blote handen naaktslakken van de planten trekt. ‘Gatver, ze vreten mij alles op’, zegt hij. ‘Ik doe het met bier’, zeg ik. ‘Iedere dag kan ik een bakje bier vol slakken leeggooien.’

Een dag later sta ik in het museum naar een schilderijtje van een schaaltje met eieren te kijken als mijn zus zegt: ‘Wij doen het met eierschalen. Daar houden ze niet van om overheen te glibberen met hun buikjes.’ ‘Werkt het?’, vraag ik. ‘Nee’, zegt ze. ‘Iemand vertelde mij dat hij ze doormidden knipt’, zeg ik. Mijn zus en ik gruwelen beide.  ‘Zout kan ook’, zegt mijn moeder. ‘Het effect is natuurlijk hetzelfde als met bier’, zeg ik, maar ik vraag mij meteen af of dit klopt.

Lijden
Is het anders voor de slak om te verzuipen in bier, om weg te knetteren door zout of om doorgeknipt te worden? Kan een naaktslak lijden? Misschien is knippen zelfs wel ‘humaner’ omdat het snel gaat? En wat doet het met de ‘pleger’? Als ik het vergelijk met iemand een duw geven (doorknippen) zodat hij onder een trein komt of een switch van het spoor overhalen (bier neerzetten) met hetzelfde gevolg dan is de switch toch ‘laagdrempeliger’. Maar je bereikt hetzelfde. Al met al een lastige kwestie.

Als ik onderweg ben in de auto vraag ik mij af of naaktslakken ook nut hebben. Ook als ik het niet zie, is er een reden voor naaktslakken op deze wereld? En moeten we niet voor de aarde zorgen en horen slakken daar niet bij? Ik peins verder: ‘Mijn macht over de slakken is groot. Dat maakt in principe mijn verantwoordelijkheid ook groot. En moet ik een naaktslak wel zien als iets om te verdelgen? Of moet ik aanvaarden dat we de wereld delen? Die slak zit mij in de weg, maar ik zit de slak natuurlijk net zo goed in de weg.’

Ik parkeer in en bel aan. Als ik mijn date zie, werp ik dit onderwerp ook bij hem op. ‘Alcoholmisbruik’, zegt hij over het bier terwijl we samen een 0.0 drinken. ‘Het bier was wel over de datum’, zeg ik. ‘Je kunt ze ook op elkaar zetten’, antwoordt hij. ‘Waarom?’, vraag ik. ‘Heb ik iets over gelezen’, zegt hij. Hij scheurt een stuk uit de krant en geeft het aan mij. ‘Je denkt veel hè?’, voegt hij toe. Ik knik en bedenk dat het lijden van naaktslakken misschien een gek onderwerp is bij een voorzichtige date.

Bier
Thuisgekomen gooi ik de bak met bier uit de tuin leeg. Er zit een schuimlaag op. De bak zat weer vol met in-bier-verdronken-slakken. Ik aarzel maar kort. Ondanks het mogelijke lijden van de slak, ondanks het eventuele nut of het recht op leven vul ik de bak weer met over-de-datum-bier. Ik gruwel nu eenmaal van naaktslakken.

‘Ik ben niet roomser dan de paus’, mompel ik. ‘Sorry.’

Swanny Kremer