Bosje bloemen

We zitten onder een sinaasappelboom vol met vruchten aan een ‘gemozaïekte’ tafel en drinken een biertje met onze gastheer. Via Airbnb logeren we in een oude camper bij hem in de tuin. Hij is een L.A.-filmregisseur ‘in de marges’, zijn tuin staat vol met attributen die hij gebruikt in zijn werk. Tussen motorfietsen, grafkisten, etalagepoppen en halve piano’s scharrelen wasbeertjes en katten rond.

‘Amerikaanse vrouwen hebben geen moraal’,  zegt onze gastheer. Ik hap direct. Onder mijn lievelingsfilosofen zijn Amerikaanse vrouwen, ethici. Zij hebben zeker moraal.‘ In academische kringen mag dat wel zo zijn, op papier althans’, zegt de gastheer, ‘maar alle Amerikaanse vrouwen willen gewoon dat een relatie tot persoonlijk gewin leidt.’ Ik vind hem veel te zwart-wit en vermoed dat hij  persoonlijke ervaringen generaliseert. Om mij niet verder te ergeren vraag ik hem wat over de omgeving.

Promotie

De dag erna rijden we in de auto, radio aan. Op de radio wordt een gesprekje gestart. Een vrouw met een vriendelijke stem belt een meneer op en doet hem een aanbod. De meneer heeft er geen idee van dat hij op de radio is. De mevrouw vertelt dat ze een nieuwe bloemenshop hebben geopend in Avenue-zus-en-zo en dat hij binnen L.A. een gratis bloemetje mag versturen. Ja, echt, gratis en voor niets, omwille van promotie van de shop. Aan wie wil hij de bloemen sturen? Nu de meneer begrijpt dat het echt gratis is geeft hij de naam door van een dame naar wie het bloemetje gestuurd mag worden. So far so good, maar ineens ‘breekt de pleuris uit’.  

Er blijkt de hele tijd een vrouw meegeluisterd te hebben. Niet zo maar een vrouw, maar de echtgenote van de meneer die bloemen mocht versturen. En zij is erg ‘upset’ en schreeuwt ineens ‘O no, o no’ op de lijn. Want hij stuurt de bloemen niet naar haar. Hij stuurt de bloemen naar een gemeenschappelijke vriendin. De man schrikt enorm. De presentator van het programma blijkt ook aan de lijn te hangen, ineens is het een heel ander gesprek. De man begrijpt nu dat hij op de radio is. De presentator roept allemaal beschuldigingen aan het adres van de man, ’waar rook is, is vuur’. Ik houd van schrik mijn adem in, wat gebeurt hier allemaal?

Radiogesprek

‘Wat is er Mama?’ Mijn dochter heeft donders goed door dat ik mij ineens focus op het radiogesprek dat zij niet verstaat. Ik verdeel mijn aandacht , ik vertel haar wat er voor gesprek op de radio is, en ik probeer het gesprek te volgen.

Het zit ongeveer zo: de man en zijn vrouw hebben een app-groepje samen met de gemeenschappelijke vriendin. De vrouw zag op de telefoon van haar man dat hij ook appt met de gemeenschappelijke vriendin, zonder haar. Ze heeft de berichtjes niet gelezen zegt ze, maar wil weten wat er aan de hand is. En daarom heeft zij de radio gevraagd om haar man te testen, en de test die de radio bedacht heeft is de bloemetjesactie.

Veroordeeld

De man krijgt de wind van voren van de presentator. Ook al is de gemeenschappelijke vriendin alleen een goede vriendin zoals de meneer betoogt, dan hoort hij haar nog geen bloemen te sturen. De presentator zegt hardop dat hij de man niet gelooft. Herhaalt ook de naam van de betrokken vriendin. Ondertussen kermt de echtgenote door het gesprek heen hoe erg ze zich bedrogen voelt. En daarna mogen luisteraars inbellen en hun mening even. Nou, die wordt ongezouten gegeven. De man is al veroordeeld zonder dat duidelijk is wat er zich heeft afgespeeld.

Waanzin

Ik weet niet wat ik erger vind. Dat die man een andere vrouw bloemen wil sturen, misschien zelfs verliefd op haar is, eventueel ‘iets’ met haar heeft. Of de test van de echtgenote. Zij had toch gewoon tegen hem kunnen zeggen dat ze de appjes gezien heeft en aan hem vragen wat dit betekent. Of ze zich zorgen moet maken? Dan heb je nog de ‘relmeneer’ van de radio. Tja, die wil sensatie in zijn uitzending. Maar ook de mevrouw die deed alsof ze bloemenmevrouw was. Dat is toch ook niet kies? Wat een vies spelletje wordt hier gespeeld. Niet alleen de meneer is veroordeeld, ook de gemeenschappelijke vriendin. En de echtgenote, zij zet zich ook niet lekker op de kaart met deze actie. Uit het gesprek blijkt dat ze ook nog kinderen hebben. Nou, die zullen op school ook wel één en ander te horen krijgen. Wat een toestand. Dat moet je toch niet willen?

Airbnb

Wanneer ik de gastheer van de Airbnb weer spreek vertel ik over dit radiogesprek. Ik vertel dat ik niet begrijp dat er zo met elkaar om wordt gegaan, en dat men dan nog het lef heeft om met de vinger naar één persoon te wijzen als de schuldige. Misschien gek, maar ik vind de echtgenote nog het ergste in dit verhaal. Wat een vies spelletje speelt die. Denkt ze wel aan anderen, aan haar kinderen?

De gastheer kijkt mij meewarig aan. Alsof ik de wereld niet helemaal mee krijg ofzo. En misschien is dat ook wel zo. Of misschien krijg ik de wereld wel mee, maar leg ik mij daar niet bij neer. Voor hem is dit in ieder geval weer een ‘bewijs’ dat Amerikaanse vrouwen niet deugen.

Ik puzzel nog wat na. ‘De ethiek’ bestaat natuurlijk niet. En ik moet ook realistisch zijn en geen idylle nastreven. Waar zou de grens tussen sensatie, informatie en censuur in de ‘werkelijke wereld’ behoren te liggen? Bij ieder vraagstuk weer ergens anders denk ik. Maar een vuistregel is volgens mij deze: van de waardigheid van anderen blijf je af!

Swanny Kremer