Pas op voor de gwuutjes!

Het is begonnen met het telefoontje van de kinderarts in de zomer van 2017: het gevecht tegen de broodkruimels. Niet dat dit nou zo bijzonder is in het dagelijks leven van een moeder van een gemiddelde dreumes of peuter. Er zijn ergere dingen hoor ik u denken. Doorgekookte broccoli tussen de voegen van het parket bijvoorbeeld. Om over appelstroop maar niet te spreken. Maar voor mij en mijn man werd dat anders na dat ene telefoontje.

Broodkruimels

Na een paar maanden met een jengelende, chagrijnige, lusteloze en slecht etende dreumes te hebben getobd kregen we in juli 2017 te horen dat onze zoon coeliakie heeft. Dit betekent dat zijn darmen aangetast worden door alles wat gluten bevat met alle vervelende gevolgen van dien: groeiachterstand, darmklachten, verstoppingen, lusteloosheid.((Gluten is een eiwit dat voorkomt in granen zoals tarwe, rogge, gerst en spelt. Omdat deze granen in veel producten verwerkt worden zit er in veel dagelijkse voeding gluten. ))

Alles wat gluten bevat is sindsdien verboden terrein voor zoon. Zelf heeft hij dit gelukkig nog niet door. Sinds mijn man hem een keer tussen neus en lippen door heeft gezegd dat hij geen kroepoek mag hebben omdat hier gluten in zitten, denkt hij dat de kroepoekstukjes uit de supermarkt  ‘gwuutjes’ zijn.  De ‘gwuutjes’ vindt hij niet lekker heeft hij besloten, en daarmee is de kous af. Voor nu dan..

Voor ons is dit een ander verhaal. Om kruisbestuiving((Een vakterm onder coeliakie patiënten waarmee verdwaalde gluten in glutenvrij eten bedoeld wordt. )) te voorkomen moeten we zorgvuldig het eten van zoon gescheiden houden van ons eigen eten. Wij hebben geen coeliakie en eten dus gewoon ‘gwuutjes’. Verder kroop zoon nog op het moment van de diagnose en stak hij af en toe nog wel eens wat in zijn mond dat daar niet hoorde. Het gevecht tegen de broodkruimels was begonnen!  Omdat ik niets liever wou dan dat zoon weer een gezonde dreumes zou worden, stortte ik me fanatiek op deze taak.  En zag ik mijn voornemen om een relaxte moeder te zijn met de broodkruimels in de stofzuiger verdwijnen.

Overleven of leven met?

Ik ben niet de enige lees ik in een artikel in het blad van de Nederlandse Coeliakie Vereniging.  Uit een oproep onder ouders van coeliakie patiëntjes op facebook blijkt dat vooral moeders hier last van hebben. Alles van te voren willen regelen voor je kind, bang zijn dat hij of zij per ongeluk (of stiekem expres) een gluut binnenkrijgt en inzitten over frustraties en teleurstelling  bij oudere kinderen met coeliakie.

Als moeder van een coeliakie patiëntje moet ik leren leven met het feit dat gluten overal zijn en dat elke ‘gwuut’ er een teveel is. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan en geeft stress.  Maar wat leert zoon van een overbezorgde, angstige moeder?  Help ik hem zo te leren leven met een chronische aandoening en een levenslang streng dieet? Of leer ik hem overleven: Zo, weer alle gluten en gevaren vermeden vandaag, goed gedaan jongen!

Ik wil leren accepteren dat hij  af en toe een ‘gwuut’ binnen gaat krijgen en dat een broodkruimel hier en daar niet het einde van de wereld is.  Zo kan ik mijn zoon leren zo  ontspannen  mogelijk om te gaan met het volgen van een streng dieet en alle obstakels die hij hierbij zal tegenkomen. Dit alles stap voor stap, met vallen en opstaan, elke dag weer opnieuw.

Gelukkig slaat het glutenvrij dieet aan en is zoon in een  jaar veranderd van een lusteloze, magere dreumes in een vrolijke, ondernemende, ondeugende maar vooral supergezonde peuter.  Ik kan wat meer ontspannen in mijn zero-kruimel beleid. Het blijft zoeken maar ik heb er vertrouwen in, we gaan dit samen redden!

[widget id=”footnotes_widget-2″]