Afhouden

Toevallig twee voorvallen afgelopen week met opvallende gelijkenis: afhouden.

“Poli ziekenhuis, goedemorgen.” “Dag mevrouw, ik kom zojuist van de specialist, maar die is één medicijn vergeten op te schrijven op het recept. Hoe kunnen we dat oplossen?” “Als het niet op recept staat, dan hoeft u het niet meer te slikken.” “Maar daar heeft de dokter niets van gezegd, ik slik het al jaren.” “De apotheker weet het beste wat u slikt, daar kunt u het navragen.”
Vervolgens waren een apotheker, huisarts en specialist een middag met elkaar in de weer om het gelijk van de patiënt te herstellen.

“Zuster, mag ik een pijnstiller, mijn menstruatie is begonnen. Het helpt altijd erg goed en ik gebruik het maar twee dagen.” “Nee, menstruatiepijn moet u regelen met de huisarts, dat doen we hier niet.” “Maar ik lig hier in het ziekenhuis, u heeft toch wel een pijnstiller?!” “Nee, uw man kan beter met de huisarts overleggen.”
Vervolgens waren de echtgenoot, huisarts en specialist een middag met elkaar in de weer om het gelijk van de patiënte te herstellen.

Wat mij zo intrigeert aan deze voorvallen is wat er gebeurt in de hoofden van deze afhoudende hulpverleners. Ik neem aan dat ze niet zijn geïnstrueerd door het management om vanaf nu alle ballen te schieten op apothekers en huisartsen. Ook zal er geen briefing zijn geweest op de afdeling over oplopende kosten ten gevolge van paracetamol gebruik. Of zou het zogenaamde zelf-regie-nemen in de gezondheidszorg worden verward met zoek-het-zelf-maar-uit? U moet meer participeren maar ik participeer niet mee?

De boot afhouden voegt niet veel toe als de wal al het schip keert.

Peter Leusink, huisarts.