De mensen die aan de Master Zorgethiek en Beleid beginnen, doen dit niet zomaar. Maar hoe is het werkende leven na de Master ZeB? Dit keer spreken we met Jasmijn de Lange, docent en onderzoeker binnen de opleiding tot HBO-Verpleegkundige.
Wat was de reden dat je de Master Zorgethiek en Beleid bent gaan volgen?
Tijdens en na mijn opleiding tot verpleegkundige ben ik werkzaam geweest binnen de somatische en psychische zorgverlening. Daar heb ik gemerkt dat zorg voor mij een hele pure en complexe aangelegenheid is waar ik veel energie van krijg. Toch merkte ik ook een blijvend onaangenaam gevoel over de huidige manier van zorgen vol met systemen, protocollen en vooronderstellingen over wat goede zorg is. Van een knagend onderbuik gevoel kan ik nooit afstand doen wat resulteerde in een intrinsieke motivatie om op onderzoek uit te gaan. Toen ik besloot de (pre)master Zorgethiek en Beleid te gaan volgen, wist ik aanvankelijk nog niet wat deze stap mij professioneel gezien zou brengen. Maar vanaf de eerste dag wist ik dat dit voor mijn ontwikkeling een goede keuze was. Gedurende de master leerde ik steeds meer zelfstandig woorden te geven aan zorgpraktijken die goed lijken maar niet altijd goed blijken. [pullquote]”Het menselijk bestaan is helemaal niet zo onafhankelijk en autonoom.”[/pullquote]
Waar ging je afstudeerthesis over?
Begin dit jaar (2015) ben ik afgestudeerd samen met Ankana Spekkink op het onderwerp gezamenlijke besluitvorming vanuit zorgethisch perspectief. De scherpe titel van onze thesis, ‘de schijnwerkelijkheid van gezamenlijke besluitvorming’ is een mooie illustratie van het spanningsveld tussen rationeel, autonoom keuzes moet maken binnen een wereld vol onveiligheid en chaos waarin relationaliteit juist van belang is. Het onderzoek betreft een fenomenologische casestudie waarin de levens van twee ernstige zieke mensen in hun laatste levensfase voor langere tijd worden gevolgd. Ik heb daar mogen ontdekken wat de kracht is van radicaal, kwalitatief empirisch onderzoek. Zonder vooronderstellingen op onderzoek uitgaan binnen bestaande zorgpraktijken om daar te zien wat goed zorgen is. Deze bottum-up wijze van onderzoek doet voor mij recht aan die complexe en pure praktijken van zorg.
Op welke wijze heeft de studie je werk veranderd?
Na de master Zorgethiek en Beleid ben ik gaan werken als Docent / Onderzoeker bij een HBO-opleiding tot verpleegkundige. Ik verzorg en ontwikkel hier onder andere ethiek lessen, moreel beraad, interculturaliteit, onderzoeksonderwijs en onderzoeksbegeleiding. Ik heb de mogelijkheid om bij de wortels, nieuw opgeleide verpleegkundige, een ander (ethisch) perspectief op de werkelijkheid mee te geven. Daarnaast is het voor mij leerzaam en boeiend om de ontwikkeling van deze inspirerende studenten van dichtbij mee te maken. We houden elkaar scherp in de dingen die zo vanzelfsprekend lijken. [pullquote]Is er leven na ZeB? Jasmijn de Lange over het werkende leven na de masteropleiding.[/pullquote]
Als je nu terugkijkt op de studie, wat beschouw je dan als een echte eye-opener?
De grootste eye-opener was het anders leren kijken naar de begrippen autonomie en kwetsbaarheid. Als geëmancipeerde en westers opgevoede vrouw was ik strijdbaar in het bevorderen van mijn eigen autonomie en die van zorgvragers. Toch merkte ik binnen de ervaringen van zorgvragers en mijn eigen ervaringen, dat die gedachte van autonomie een maakbaar leven veronderstelt. Na deze studie ben ik van mening dat het menselijk bestaan helemaal niet zo onafhankelijk en autonoom is. Als mens zijn we sterk en krachtig maar ook kwetsbaar en afhankelijk, helemaal in tijden van ziekte, afscheid, tragiek en dood. De gedachte dat de mens een autonoom en onafhankelijk wezen is, zorgt in mijn ogen voor situaties binnen zorg waarin zorgvragers niet gezien worden in de opgaven waar zij echt voor komen te staan. Opgaven die binnen een werkelijkheid van chaos, angst en afhankelijkheid bestaan worden door het autonome mensbeeld gereduceerd tot een zelfstandige, eenzame, aangelegenheid.
1 reactie
Geert
Boeiend! Graag meer getuigenissen van zulke interessante persoonlijkheden. Zij zijn een bron van inspiratie.