“Wat is precies de grens van ‘helpen tot daar waar nodig’ en waar overschrijd de zorg zijn functie en toegevoegde waarde?” vraagt Greg Bruininkx zich af in zijn scriptie. Hij onderzoekt hoe de verschillende zienswijzen over goede zorg de onderlinge gesprekken binnen en buiten een organisatie zich tot elkaar verhouden
Greg Bruininkx heeft voor zijn Bachelor scriptie Wijsbegeerte aan de Universiteit van Tilburg onderzoek gedaan bij Prisma ((Stichting Prisma is een zorgaanbieder die zich gespecialiseerd heeft in zorg voor mensen met een verstandelijke beperking.)). Zijn onderzoek gaat over Utilitarisme en Zorgethiek. Utilitarisme wordt als een visie vooral opgelegd door de overheid en is volgens Prima niet direct verenigbaar met hun zorgbeleid, waarin het geluk en de samenleving voorop staat.
Wij waren benieuwd naar de resultaten en de relevantie voor de zorgethiek.
1. Wat is het onderwerp van je scriptie?
Het doel van mijn scriptie was te onderzoeken waarop de schijnbare dichotomie is gebaseerd, die een rol speelt in een zorgorganisatie. Met dichotomie bedoel ik de twee werelden in de zorg die tegenover elkaar lijken te staan. Enerzijds de zorg, getypeerd als zacht en persoonlijk, en aan de andere kant de externe partijen (waar de overheid centraal staat), getypeerd als hard en calculerend. Met mijn scriptie wil ik een brug tussen deze twee werelden mogelijk maken.
2. Hoe kwam je tot de keuze van dit onderwerp?
In mijn Bachelor studie werd het mij mogelijk gemaakt een stage te lopen. Ik heb de overtuiging dat filosofie van zichzelf een praktische aangelegenheid is en wilde dit testen doormiddel van de stage. Ik kwam terecht bij Stichting Prisma. Hier leerde ik de geestelijke begeleider kennen en mocht een keer langskomen om een verkennend gesprek te voeren. Dit werd een zodanig succes dat ik vervolgens bij meerdere personen binnen de organisatie mocht langskomen en uiteindelijk een stageopdracht kreeg. Het onderwerp ’dichotomie’ kwam duidelijk naar voren in deze gesprekken, want ook degenen die ik sprak bleken te ervaren dat er twee werelden bestaan binnen een zorgorganisatie.
3. Wat zijn de conclusies van jouw onderzoek?
De conclusie is voornamelijk dat gesprekken worden gevoerd op elke laag in de organisatie; zowel intern, tussen managers en verplegers, als beleidsmedewerkers met ambassadeurs van de overheid.
Vaak is het, in een gesprek, niet duidelijk wat de achterliggende, funderende ideeën zijn. Zodra deze achterliggende ideeën wel worden benoemd, dan blijkt al snel dat er verschillende opvattingen bestaan. Eenmaal de diepte in te zijn ingegaan, blijkt bijvoorbeeld dat dezelfde meningen voorkomen uit verschillende principes. Zo baseert de één goede zorg op empathische gronden en de ander op professionaliteit en fatsoen.
Wat is zorg? Wat is het ideaalbeeld van goede zorg? Dit zijn vragen die meer verdieping verdienen. ‘Wat is goed?’ en ‘Wat is juist?’ zijn twee verschillende zaken, maar niet iets dat in een ivoren toren hoeft te worden besproken. Ervaring en discussie op de werkvloer helpen om deze zaken bespreekbaar te maken. Dit is de eigen verantwoordelijkheid van werknemers in de zorg en kan nooit worden opgelegd door het management of andere partijen. Jij en ik zijn verantwoordelijk voor ons eigen handelen.[pullquote]”Het doel van mijn scriptie was een analyse te maken van de fundamentele vooronderstellingen die deels verborgen waren. “[/pullquote] Een van die verborgen premissen was bijvoorbeeld het verschil tussen zorg en personal service. Wat is precies de grens van ‘helpen tot daar waar nodig’ en waar overschrijd de zorg zijn functie en toegevoegde waarde?
4. Op welke manier is jouw onderzoek relevant voor de zorgethiek?
In mijn onderzoek heb ik de zorgethiek realistisch en praktisch gemaakt voor een organisatie die onder vele soorten druk staat en niet één gezicht heeft. Het onderzoek heeft laten zien dat een zorgethisch beleid kan werken, juist door de verantwoordelijkheid voor goede zorg bij de individuele persoon te leggen en dit vanuit een emotionele betrokkenheid en persoonlijke investering.
Deze insteek legt de discussie bloot, waar het gaat om de motivatie om mensen te helpen. het doel is om deze discussie helder en overzichtelijk te maken, zodat er überhaupt ruimte kan worden gemaakt voor herwaardering.
Er is zo bijvoorbeeld een verschil tussen professionaliteit en betrokkenheid, en dat geeft een heel andere visie op zorg. De pur-sang professional zorgt voor iemand vanuit een doel, hetzij geld, hetzij een goed product willen wegzetten en weegt zijn middelen af aan de consequenties, maar de zorgverlener doet dit vanuit een principe: een motief.
Meer lezen over dit onderwerp? Download hier de scriptie [pdf].
Meer over Greg op LinkedIn
0 reacties