Ouderschap en Opvoederschap: een actueel onderwerp vanwege de beoogde transformatie van het sociale domein naar een participatiesamenleving. Door de gemeenten vanaf januari 2015 onder meer voor de Jeugdzorg verantwoordelijk te maken wordt dit in gang gezet. In bijgaande PDF een bewerking van de samenvatting van de thesis van Hans Hebing, waarmee hij in 2014 de Master Zorgethiek en Beleid afrondde. De thesis plaatst de actuele ontwikkelingen in historisch perspectief en belicht overheidsbeleid vanuit kritische zorgethische inzichten zodat contradicties en lacunes in beleid zichtbaar worden.
Ouderschap en opvoederschap, gezinsopvoeding of staatsopvoeding?
Al tientallen jaren is er veel en toenemende kritiek op de jeugdzorg. Vele pogingen hebben niet tot de gewenste verbetering geleid. Zouden eventuele hiaten of contradicties in overheidsdenken hier aan bijdragen?
Jeugdzorg roept veel associaties op met een bepaalde sector van het publieke domein of met een organisatie. Daardoor bestaat het risico dat de aandacht van beleidsdenkers zich slechts richt op systemische en organisatorische elementen. Pogingen die de overheid de laatste vijftig jaar ondernomen heeft om de effectiviteit van jeugdzorg te verbeteren zijn zonder uitzondering te scharen onder dergelijke structuuraanpassingen. Daarmee wordt ook blik op opvoeden te eenzijdig op systemen gericht. Opvoeden echter is een praktijk, inderdaad met structuren, maar ook een practice: opvoeden gebeurt al doende. Daarom verdient het begrip “effectieve jeugdzorg” herdefiniëring naar ondersteuning bij de opvoeding van kinderen die bijdraagt aan wenselijke opvoeding.
Zorgethiek is een benadering in de ethiek die de zorg van mensen voor elkaar als uitgangspunt neemt.
Doel van het bestaan is dat mensen samen zorgen voor een leefbare wereld door middel van een web van wederkerige relaties. Door met name vanuit de kritische zorgethische inzichten naar overheidsbeleid te kijken en te letten op relationele elementen zoals wederkerigheid, afhankelijkheid, verdeling van verantwoordelijkheden en de uitwerking in de concrete praktijk zoals ze zich voordoen bij ondersteuning bij de opvoeding van kinderen die bijdraagt aan wenselijke opvoeding, wordt een ander perspectief en een ander inzicht gegeven en kan een doorbraak ontstaan in de benadering van het vraagstuk. Zorgen, in een brede en fundamentele zin, wordt in dit artikel toegepast op opvoeden en op jeugdzorg.
Lees verder >>
Over de auteur van het artikel:
Hans Hebing is opgeleid als ethicus, veranderkundige en agoog en heeft ruim dertig jaar ervaring in de jeugdzorg. Meer specifiek werkte hij in de LVB, het lokaal jeugdbeleid, de provinciale jeugdzorg en het beroepsonderwijs in uitvoerende, management en beleidsfuncties. Sinds 2010 is hij bestuurssecretaris/ hoofd kenniscentrum bij een aanbieder van jeugdzorg.
0 reacties