Samenvatting van een klein veldonderzoek in het kader van het vak Veldverkenning en veldonderzoek, ZEB 2013, onder begeleiding van prof. dr. Anne Goossensen.
Onderzoekers/studenten: Marieke van Velthuizen en Elise van Oppenraaij
De schaarste aan verplegend personeel vormt vandaag de dag het onderwerp van vele debatten en studies. Is het beroep in crisis? Dit heeft ons ertoe aangezet om een kleinschalig kwalitatief onderzoek te doen, naar het professioneel zelfbeeld van verpleegkundigen in de media in Nederland. Het doel van ons onderzoek is het genereren van inzicht en kennis over een beeld van de verpleegkunde dat door vijf publicerende verpleegkundigen weergegeven wordt. Door middel van een discoursanalyse van columns en blogs die verpleegkundigen schrijven over hun vak hebben we achterhaald in hoeverre de auteurs een open en eerlijk beeld geven over de verpleegkunde.
Het beeld van de verpleegkunde wordt door de vijf publicerende verpleegkundigen divers neergezet. Zij hebben verschillende invullingen van de gevonden thema’s: deskundigheid, affectiviteit en rechtvaardigheid binnen de beroepsuitoefening van de verpleegkundige. Daardoorheen is er één overkoepelend thema waar alle auteurs over lijken te schrijven, ook al noemen ze het thema niet allemaal expliciet, dat is ‘emanciperen’. In alle verhalen toont zich een scherpe tegenstelling tussen de intrinsieke ervaring van het vak en de waardering die ervoor komt. De publicisten werken verschillende visies uit om deze spanning te verminderen, zoals bijvoorbeeld meer kennis van medicijnen in de opleiding geven om zo serieuzer genomen te worden. Of een vraag om een beter salaris om zo erkenning te krijgen. Duidelijk geven de verpleegkundigen aan dat de beeldvorming van de maatschappij over de verpleegkundige verbeterd kan worden. Dit begint soms al bij nabije werkomgeving, zoals collega’s.
Vanuit zorgethisch perspectief telt zorg als antwoord op wat ervaren wordt in de relatie patiënt – zorggever. Daarbij hebben verpleegkundigen een belangrijke rol. Het belang daarvan wordt door de maatschappij onderschat, vaak totdat die ander uit de maatschappij zelf patiënt is. Dan is de erkenning groot, pas dan ervaart men het belang van relationele afstemming. Dit onderzoek toont dat verpleegkundigen aan de zorgethiek een taal kunnen ontlenen die helpt hun bijdrage aan de zorg op waarde te schatten. Dat vergt dus geen opboksen van deze beroepsgroep tegen machtsverhoudingen, maar de sleutel ligt dan in een aangepaste, breed gedeelde, zorgethische visie op zorg. Dan worden wat publicisten noemen de ‘gouden momenten uit de zorguren’ een kern van kwaliteit waar ook andere zorgprofessionals hun voordeel mee kunnen doen. Waardering van het vak verandert dan als gevolg daarvan.
0 reacties