In de rubriek Zo! Zorg! stellen we telkens drie vragen aan mensen die werkzaam zijn in de zorg. Ditmaal worden de vragen gesteld aan Ina van de Streek, Intensive Care verpleegkundige .
1. Welk moment van zorg verlenen is je het meest bijgebleven en wat maakte dat moment zo bijzonder?
Er zijn voor mij talloze momenten die mij bijgebleven zijn, zoals het volgende;
Een jonge man is al een tijdje opgenomen op de IC. Hij heeft hartbewaking en langdurig beademing nodig. Zijn jonge echtgenote is zwanger en wordt gedurende de lange opname hoogzwanger. Ze komt uit België en weet hier amper de weg naar een verloskundige e.d. De dagelijkse bezoeken worden zwaar en ze krijgt fysieke klachten.
Ik stel voor om ook voor haar een bed op de kamer van haar man te plaatsen (voor ons wel een beetje onhandig …), zodat ze na de reis kan rusten. Bovendien komt de bevalling in zicht. We hebben veel moeten regelen, maar uiteindelijk is het gelukt dat mevrouw in ons ziekenhuis is bevallen en dat haar man met bewaking en beademing bij de bevalling aanwezig kon zijn.
2. Wat heeft je vooral gevormd tot de zorgverlener die je nu bent en waarom?
Die vraag vind ik wel wat lastig te beantwoorden in 100 woorden …
Wat bij mij belangrijk is geweest, is dat ik altijd een soort kritische reflectie naar mezelf heb gehad. Dat ik me vaak afvroeg waarom ik verpleegkundige was geworden. Dat maakte dat ik er over nadacht, maar dat ik ook verder dacht en me afvroeg wat voor verpleegkundige ik dan wilde worden. Hoe ik me verder wilde ontwikkelen. En dan bedoel ik niet zozeer de carrière, maar meer als de persoon van verpleegkundige. Ik denk dus eigenlijk meer mijn persoonlijke houding, de reflectie daarop in relatie tot het vak.
3. Wat is zorg voor jou?
Als ik dat beantwoord vanuit het perspectief als zorgverlener, en dat ligt bij mij wel het meest voor in de mond moet ik zeggen, dan vind ik zorg datgene is dat ik voor iemand kan doen, zodat de ander verder kan. Zorg vind ik ook een speciale vorm van een relatie hebben met iemand. Het is spannend om goed om te gaan met de ongelijkheid, de afhankelijkheid van de ander, maar dat als het ware ondergeschikt te maken aan de gelijkwaardigheid die er is van mens tot mens.
0 reacties