In de rubriek Zo! Zorg! stellen we telkens drie vragen aan mensen die werkzaam zijn in de zorg. Ditmaal worden de vragen gesteld aan Nelleke van Barneveld, vrijgevestigd verpleegkundige voor mensen met een persoonsgebonden budget.
1. Welk moment van zorg verlenen is je het meest bijgebleven en wat maakte dat moment zo bijzonder?
Dat is een vraag die moeilijk te beantwoorden is… Er zijn prachtige herinneringen die over diepe contacten gaan, bevlogenheid in het werk, heldere inzichten, dagen dat je het leven lichter kon maken voor een ander. Het verschil maakte, omdat je die dag een scherpe blik en een warm hart had. Maar daarnaast, scherper afgetekend: de herinneringen aan falen. Omdat je onbekwaam was of ongeduldig. Een kind zien sterven omdat er geen arts bereikbaar was: falen van het systeem. De dag dat je een verwarde patient uit onmacht en tijdgebrek te hard aanpakte. De keer dat je bedreigd werd. Dat je de verkeerde prioriteiten stelde. Het vak kan glorieus zijn maar ook heel zwarte kanten hebben.
2. Wat heeft je vooral gevormd tot de zorgverlener die je nu bent en waarom?
Ik heb een tijdje in een instelling voor mensen met een lichamelijke beperking gewerkt. Zij hadden zelf de regie: ik stond met de handen op de rug te wachten op de aanwijzingen die zij gaven. Dat was een enorm goede leerschool: om gewoon af te wachten en te leren luisteren naar de wensen van de zorgvragers, ook al druisen die soms wel eens tegen je eigen ideeën in. Die basishouding probeer ik mee te nemen in mijn werk, simpel luisteren: wat wil de cliënt, waarom wil hij dat en hoe kan ik daarbij helpen?
3. Wat is zorg voor jou?
Dat betekent voor mij: vertrouwen winnen zodat iemand zich thuis en veilig voelt. Thuis bij jou, thuis in zijn lichaam, thuis in zijn omgeving. Essentieel is daarbij dat je de tijd neemt om iemand op zijn gemak te stellen. Om onuitgesproken behoeften te kunnen inventariseren moet je heel goed kunnen luisteren en observeren. Dus zorgen voor is in de eerste plaats: luisteren naar!
0 reacties