Spuien en snikken

De jeugd van tegenwoordig is natuurlijk niet meer wat het geweest is. Ze doen maar, houden nergens rekening mee, drinken en slikken zich lam en gaan zich te buiten aan de geneugten van het leven. Nee, dan wij, volwassenen. Toen wij zo jong waren, ja, wat eigenlijk? Toen wij zo jong waren hadden wij ook ouders die vonden dat we nergens voor deugden. Onze ouders wilden ons ook vormen naar hun evenbeeld. En zo wentelt elke volwassen generatie zijn frustraties over het ouder worden af op de jeugd. Wij balen dat we de wilde haren zijn verloren, met enige afgunst zien we jongeren hun vrijheid nemen en soms voelt onze verantwoordelijkheid zwaar. Waren we nog maar jong.

De vraag is of die jeugd het wel zo goed heeft. Deze week zat een tiener voor me. Ze kon niet slapen en had hoofdpijn. Niets bijzonders zou je zo zeggen, totdat ze luid snikkend vertelde over haar zieleroerselen. Een vriend was het begin van de week neergestoken bij een grote scholengemeenschap in Gouda en een paar dagen later had een conciërge zich verhangen in het gymlokaal van een andere scholengemeenschap. En regelmatig las ze verhalen in de krant over schiet- of steekdrama’s van gefrustreerde jongeren die zich afreageerden op scholen in de Verenigde Staten, België, Duitsland en Nederland. Doodsangst hield haar wakker en het gepieker werd haar teveel aan het hoofd. Zou het helpen een boodschap te verkondigen van regelmaat en rust om haar in het gareel te krijgen? Alsof ze het raadde zei ze bozig: “U denkt vast dat ik teveel drink en seks heb. Nou, dat is ook zo! Ik kan er niet meer tegen!”

Waren scholen vroeger een veilige plek afgeschermd van de boze buitenwereld, tegenwoordig zijn scholen een onderdeel van die buitenwereld. Ook is het een illusie te denken dat de wereld van jongeren een andere is dan die van volwassenen. Ze zien en horen hetzelfde, ze gaan er mogelijk wel anders mee om.

Op haar vraag of ik haar iets kon geven om te slikken tegen al deze ellende antwoordde ik dat het beter was om iemand te zoeken waar ze kon spuien en snikken. Ook voor volwassenen overigens een goed advies.