Zorgethiek.nu vraagt bekende en minder bekende mensen naar hun zorgdroom. Hoe zou de zorg er volgens hen uit moeten zien? Na cabaretier Mike Boddé is het de beurt aan Inge van Nistelrooy;
De goede stiefdochter is het sloofje voor haar stiefmoeder en luie stiefzus. Ze moet het hele huishouden doen en ruwe wol spinnen, bij de put, tot haar vingers bloeden. Als haar spoel in de put valt, moet ze erachteraan springen om hem te halen. Ze komt in een droomland, waar broden en een perenboom haar om hulp vragen. De broden moeten uit de oven, de peren geplukt. Ze aarzelt geen ogenblik, doet het, snel en vaardig. Als Vrouw Holle haar vraagt haar te helpen, blijft ze bij het oude vrouwtje. Ze leeft een tijdje zonder slaag, snauw, met voldoende eten en zelfs met lof voor haar goede werk. Toch wil ze naar huis.
Haar beloning komt onverwacht. Ze heeft het niet gezocht, alleen gedaan wat van haar gevraagd werd. En ze legde er haar hart in. Ze wordt met klaterend goud overgoten.
De tweede zus vergaat het anders. Door hebzucht gedreven gaat ook zij in de put naar Vrouw Holle. Bij de broden en de perenboom, en ook bij Vrouw Holle is ze liever lui dan moe. Als ze naar huis gaat, weggestuurd, stort er geen goud, maar pek op haar.
In mijn droom wordt de zorgverlener die werkt met haar handen en haar hart met klaterend goud overgoten. Zij wordt niet voor lief genomen, geminacht, met wantrouwen bejegend, overladen met eisen van meer zorg voor minder middelen. Zij wordt geëerd voor de zorg die ertoe doet. Zij jaagt geen geld na, maar ze staat mensen bij die dat nodig hebben en blijft hen trouw. Zij kent de waarde van zorgen voor anderen.
Het sprookje is wel erg hard voor de andere zus. Laten we niet te hard oordelen, en zeker geen pek strooien, maar wel vragen waarom zij de zorgvraag negeren. Wat beweegt of blokkeert hen?
Mijn droom is vooral die oude droom: ijver en trouw worden met goud overladen. Wie de minste is wordt geëerd. Wie liefde geeft aan een ander, leeft.
0 reacties