Wat kan zorgethiek leren van intersectionele en postkoloniale theorieën? Deze vraag stond afgelopen jaar centraal tijdens de cursus Zorgethisch Analyseren van de master Zorgethiek en Beleid. Dat de module deze focus had, kwam door het studentenplatform Pluralistiek van de Universiteit voor Humanistiek (UvH). Dit platform had zijn zorgen geuit over een gebrek aan diversiteit binnen het curriculum van de UvH.
Tijdens de colleges van deze cursus reflecteerden de studenten op de witte feministische erfenis van zorgethiek en bestudeerden ze intersectionele, post- en dekoloniale theorievorming. Gezamenlijk schreven zij aan het manifest Zorgethiek zonder Grenzen.
Cyclische reflectie
Dit manifest omvat vier stappen. De stappen zijn oplopend genummerd, maar kunnen worden gezien als een cyclisch proces. De eerste stap bestaat uit naar binnen keren door te kijken naar jezelf en naar waar je vandaan komt. Wat betekent onze context en hoe beïnvloedt deze de manier waarop we de wereld waarnemen? Stap twee doorbreekt onze eigen grenzen en stelt voor om solidariteit als een doel van onderzoek te nemen. Stap drie gaat zoek naar verbinding en verbreedt de context van zorgethiek. Stap vier bouwt voort op de voorgaande stappen en biedt concrete acties voor een zorgethisch onderzoeker om te werken aan een zorgethiek zonder grenzen.
Met dank aan
Aan dit manifest schreven Ellen, Ceciel, Aniek, Sanne, Laura, Marieke, Geja, Lisa, Floris, Manon, Hanneke, Jip, Jose, Antoinette, Rianne, Catrineke, Willeke, Annemiek, Jikke, Eleni, Elianne, Ilse, Marte-Fleur, Bram, Marjan, Djoeke, Mirthe, Tosca & Flora. De eindredactie lag in handen van Ellen en Annemiek.
Lees het volledige manifest hier.
0 reacties