In de rubriek Zo! Zorg! stellen we telkens drie vragen aan mensen die werkzaam zijn in de zorg. Ditmaal worden de vragen beantwoord door Iris Bakker. Zij is medisch maatschappelijk werker op de chirurgische afdelingen van een academisch ziekenhuis.
1. Welk moment van zorg verlenen is je het meest bijgebleven en wat maakte dat moment zo bijzonder?
Er zijn zoveel momenten, maar ik geef een voorbeeld.
Een aantal jaren geleden begeleidde ik een man die kanker had en regelmatig naar het ziekenhuis kwam voor chemotherapie. Telkens als hij er was sprak ik hem. Een aantal keer heb ik ook gesproken met zijn echtgenote erbij. Wat in deze gesprekken naar voren kwam, was dat ze beiden niet geheel tevreden waren over hun omgang met elkaar, maar konden hier moeilijk vat op krijgen. Er was onbegrip en beiden probeerden via mij met de ander te praten. Ik ben meer naar achteren gaan zitten, heb de prater niet aangekeken maar de partner, zodat ze uiteindelijk met elkaar gingen praten tot ze samen het volgende ontdekten: dat de man de hele situatie heel anders beleefde dan zijn vrouw en andersom. Ze waren al erg lang met elkaar getrouwd, dachten elkaar zeer goed te kennen en aan te voelen, en vulden daarom ook het een en ander in voor elkaar zonder dit te bespreken. Ze waren heel erg verwonderd dat hun eigen invulling voor de ander niet bleek te kloppen.
Dit soort situaties gebeuren heel erg vaak en ik vind het prachtig om te zien hoe mensen weer met elkaar in gesprek raken en dat ik er zo uit kon stappen. Dat was mijn doel, dat ze mij niet meer nodig zouden hebben om zich te laten vertalen aan de ander. Ik heb het voorgedaan, het middel gegeven zodat zij weer verder konden.
2. Wat heeft je vooral gevormd tot de zorgverlener die je nu bent en waarom?
Mijn achtergrond om mee te beginnen. Mijn vader is huisarts, mijn moeder kunstzinnig therapeut. We hebben altijd zieke mensen over de vloer gehad. Daarnaast wilde ik altijd al heel graag in een ziekenhuis werken, toen ik klein was als chirurg maar later besefte ik dat ik op een andere manier mensen wilde helpen. Mijn interesse in de ander is de hoofdlijn. Ik vind het enorm belangrijk dat mensen kunnen zijn wie ze werkelijk zijn en vind het geweldig om met mensen op ‘ontdekkingsreis’ te gaan in gesprekken, door heel goed te luisteren en dit terug te geven. Ik hoop hiermee dat ze, door dichterbij zichzelf te komen, beter om kunnen gaan met de veelal ellende die hen is overkomen.
3. Wat is zorg voor jou?
Zorg is voor mij het geven van zodanige ( gespecialiseerde) aandacht aan iemand (en omgeving) die dit nodig heeft, dat de situatie van deze persoon/omgeving verbeterd wordt. In deze ware aandacht voor de ander zit vooral een stuk liefde.
0 reacties