2 – 3 minuten

0 reacties

Stel: u bent de ouder van een kind met wie het niet zo lekker gaat. Uw kind heeft leermoeilijkheden en vertoont lastig gedrag. Na een lange gang van schooladviezen, doorverwijzingen en hulpverleners, krijgt u te maken met de AWBZ, de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten.

Op de site van het Centrum Indicatiestelling Zorg (CIZ) helpt de ‘Richtlijn naar een complete aanvraag’ u op weg. U logt in met uw DigiD, en geeft aan welke ‘grondslag’ uw kind heeft (ziekte, aandoening, stoornis). Ook vult u in welke deskundige dat heeft vastgesteld – want om in aanmerking te komen voor hulp moet je een indicatie hebben en daarvoor is een diagnose nodig.

Het is een hele klus. De wereld van de grondslagen is nieuw en abstract; uw kind en alle zorgen worden een vinkje in een beslisboom op internet. Gelukkig bent u mondig en vaardig genoeg.

Een groot deel van de AWBZ-cliënten die ditzelfde moet doen, is dat niet. Ze zijn dakloos, kampen met stemmen of durven de straat niet op. Het is een groep die zich niet snel laat diagnosticeren: omdat het eerder mis is gegaan, omdat zij zich schamen, of omdat ze niet gestigmatiseerd willen worden. Toch moeten ze door de molen van de GGZ-diagnostiek: praten in een kamer met een onbekende psychiater.

In een recent presentieproject deden ze dit anders: samen met het Zorgkantoor – de organisatie die het geld uitkeert – besloten ze om de diagnostiek en indicatiestelling anders vorm te geven. Juist bij de cliënten die zich lastig lieten benaderen. Tijdens deze ‘diagnostiek op de fiets’ kwam een GGZ-werker, samen met de dagelijkse begeleider van een cliënt, al fietsend of koffie drinkend bij de cliënt tot een diagnose. Dezelfde diagnostiek, maar in een losse werkvorm gegoten en ingepast in het dagelijkse leven van de cliënt. Zodat deze moeilijk begeleidbare mensen toch toegang kregen tot zorg (zie A. Baart e.a., Buigzame zorg in een onbuigzame wereld, 2011, p. 298).

En zeg nu zelf: misschien was zo’n werkwijze voor u en uw kind ook wel zo prettig geweest…

Zorg kan anders. Bijvoorbeeld door informeler om te gaan met formele diagnoses en indicaties. Zo gaat dat in de presentie. Meer weten?

Een artikel van


0 reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *