In de rubriek Zo! Zorg! stellen we telkens drie vragen aan mensen die werkzaam zijn in de zorg. Ditmaal worden de vragen beantwoord door Maaike Duijndam. Zij is verpleegkundige op een palliatieve afdeling en projectleider ‘Zorgpad stervensfase’.
1. Welk moment van zorg verlenen is je het meest bijgebleven en wat maakte dat moment zo bijzonder?
Er zijn vele situaties die me bij zijn bij gebleven. Enerzijds zijn er de mooie dingen, dagen dat ik een lach kon brengen op het gezicht van de cliënt, de boeiende discussies, dat ik verschil kon maken of gewoon omdat ik kon zorgen. Anderzijds zijn er ook herinneringen aan momenten die minder goed gingen. Momenten dat ik onzeker of ongeduldig was.
Wanneer cliënten bij ons worden opgenomen is er vaak al een hele hectische periode aan vooraf gegaan. Vaak heerst er nog veel onrust bij de cliënt en naasten. Ik probeer dan te kijken waar de wensen en behoeften van de cliënt liggen en wat ik kan doen om dit te realiseren. Wanneer de zorg dan gaat zoals afgesproken en de cliënt zich kan focussen op wat voor hem/haar belangrijk is, dan denk ik: yes, we hebben het goed gedaan. Dat zijn mooie momenten. Onze cliëntengroep is zo kwetsbaar, het is bijzonder om te zien dat ze zich soms volledig overgeven aan de situatie.
2. Wat heeft je vooral gevormd tot de zorgverlener die je nu bent en waarom?
Ik denk dat dit een combinatie is van mijn opleiding, mijn huidige werkplek en zelfreflectie. Maar vooral ook door te kijken en te ervaren. Situaties zien en denken: zo moet het niet. Of juist een collega op hele inspirerende wijze aan het werk te zien bij een cliënt. Ik heb het geluk dat ik mag werken binnen een team en werkveld die mij nog dagelijks prikkelen. Ik geloof daarom ook dat ik nog elke dag ontwikkel. Ik probeer zoveel mogelijk bij mezelf te blijven en ook kritisch te zijn over mijn eigen handelen. Niet altijd gemakkelijk, wel heel waardevol.
3. Wat is zorg voor jou?
Zorg is voor mij in eerste plaats luisteren naar. De cliënt centraal durven, willen en kunnen stellen, ook wanneer zijn normen en waarden anders zijn dan die van mij of de organisatie. Dat betekent open minded zijn en niet oordelen. Pas dan kun je ervoor zorgen dat iemand zich veilig voelt. Het is ontzettend uitdagend om bij elke cliënt de (al dan niet uitgesproken) behoeften te inventariseren en wederzijds vertrouwen te vinden.
0 reacties